Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Monday 30 January 2012

Από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα!

Όπως σας είχα πει σε προηγούμενη ανάρτηση, στις διακοπές της Πρωτοχρονιάς κάναμε ένα ταξιδάκι στην Osaka. Από εκεί επισκεφτήκαμε το Kyoto για το οποίο σας έγραψα ήδη και τη Nara. Η πόλη Nara είναι η έτερη αρχαία πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, με ένα μεγάλο μέρος της πόλης να αποτελεί Εθνικό Θησαυρό και Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO  (πείτε ό,τι θέλετε για την UNESCO αλλά τα μέρη που συμπεριλαμβάνουν στις λίστες τους τείνουν να είναι το λιγότερο αξιοθαύμαστα) .
Πρώτη μας στάση η 5όροφη παγόδα (Gojū-no-tō) του ναού Hōryū-ji. Εκεί αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα ελάφια, τα οποία στο υπόλοιπο της εκδρομής μας συναντάμε παντού.
Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και το κτίριο που στεγάζει τον Daibutsu της πόλης (ο οποίος , μεταξύ μας, ήταν και το βασικό κίνητρο της επίσκεψής μου) . Συνεχίζουμε με το ναό Kasuga-taisha, όπου βρίσκεται μια τεράστια συλλογή πέτρινων φαναριών δρόμου, από διάφορες περιόδους. 
Όσο προχωράμε τόσο αυξάνονται και τα ελάφια. Όλα είναι συνηθισμένα στην ανθρώπινη παρουσία και πολλά από αυτά μας πλησιάζουν με την ελπίδα πως θα τα ταϊσουμε! Άλλα έχουν μάθει να ανταποκρίνονται σε υποκλίσεις, να ποζάρουν για φωτογραφίες...
 
Η Nara ήταν πρωτεύουσα της Ιαπωνίας από το 710  έως το 784 . Θα μπορούσαμε να πούμε όμως πως η ευρύτερη περιοχή βρισκόταν στο επίκεντρο από το 538, καθώς η προηγούμενη πρωτεύουσα (Asuka)  βρισκόταν σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από την πόλη. Σήμερα ο τουρισμός είναι ο βασικότερος τομέας  οικονομικής δραστηριότητας, με χιλιάδες τουρίστες να καταφτάνουν καθημερινά. 


Sunday 22 January 2012

Sarubobo:Τα μαϊμουδομωρά

Να ξεκινήσω λέγοντας πως είχα σκοπό να γράψω στο μπλογκ πολύ νωρίτερα αλλά οι ρυθμοί των μαθημάτων δεν μου αφησαν το χρόνο. Όλη την εβδομάδα το πρόγραμμά μου ήταν 4 ώρες φροντιστήριο, 3 ώρες διάβασμα, 2 ώρες στο πήγαινε-έλα, φαγητό και μετά, με το λίγο κουράγιο μου έμενε κουλουριαζόμουν στο κρεβάτι και έβλεα τηλεόραση. Η καθηγήτριά μας είπε όμως πως από βδομάδα θα στρώσουν τα πράγματα οπότε ελπίζω πως θα μπορέσω επιτέλους να σας γράψω για τη Nara και την Osaka. Θα το έκανα σήμερα αλλά πέρασα το Σάββατο κάνοντας τις δουλειές όλης της εβδομάδας ενώ σήμερα πρέπει να κάνω επανάληψη. 
Ας τα αφήσουμε αυτά όμως και ας μιλήσουμε για τα sarubobo.


Τα sarubobo είναι κούκλες οι οποίες παριστάνουν μαϊμούδες με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Έχουν ταυτιστεί με την πόλη Takayama,χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί κανείς να τις βρει αλλού. Στη γειτονιά μου για παράδειγμα, μπορεί να τις βρει κανείς στην είσοδο σχεδόν κάθε εστιατορίου monja και μάλιστα σε διαστάσεις που θα κάνανε τον αρκούδο των παιδικών σας χρόνων να κρυφτεί στη ντουλάπα. Βγαίνουν σε διάφορα χρώματα, με το κάθε ένα να φέρνει τύχη σε διαφορετικό τομέα: οικογένεια, ακαδημαϊκή πρόοδος, καριέρα, υγεία, κάθετι σημαντικό έχει και το sarubobo του. 
Παλιότερα μαμάδες και γιαγιάδες έφτιαχναν οι ίδιες τα μαϊμουδάκια των παιδιών, στις μέρες μας όμως η πιο εύκολη λύση είναι ένα μαγαζί με σουβενίρ. 

Υπάρχει ακόμη και ναός για τα sarubobo στην πόλη Gifu (η πόλη με τα ιαματικά λουτρά ) . Οι επισκέπτες του μπορούν να βγάλουν τα παπούτσια τους και να βυθίσουν τα πόδια τους σε ιαματικό νερό 40-45 βαθμών Κελσίου. Απέναντί του κάθονται αμέριμνα τα χρωματιστά αγάλματα sarubobo. 
Για τους επιδέξιους αναγνώστες παραθέτω ένα link με οδηγίες κατασκευής. Εγώ που δεν τα καταφέρνω με τα χειροποίητα δεν πρόκειται να το προσπαθήσω αλλά αν αποφασίσετε να φτιάξετε το δικό σας μαϊμουδάκι, στείλτε μου μια φωτογραφία με τα αποτελέσματα! 

Wednesday 11 January 2012

Έκθεση ιδεών: Η τάξη μου.

Πρώτη μέρα στο σχολείο σήμερα. Πριν πω ο,τιδήποτε για το μάθημα να θέσω κάποιες παραμέτρους που πολλοί πιθανότατα αγνοείτε. Η πρώτη είναι πως πρώτη φορά ξεκινάω μαθήματα from scratch, χωρίς να ξέρω τίποτα. Τα ιαπωνικά μου περιορίζονται σε αστείες φράσεις που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα μάθαινα, οι οποίες είναι κατά κύριο λόγο διάλεκτος Οσάκα (αυτές οι επιρροές!) και ιαπωνικά σαμουράι. Με απλά λόγια ΑΧΡΗΣΤΑ στο σχολείο και την καθημερινότητα (ιδανικά όμως για να διασκεδάσουν οι Ιάπωνες γνωστοί και φίλοι) . Η άλλη παράμετρος είναι πως τα μαθήματα γίνονται σχεδόν αποκλειστικά στα ιαπωνικά (η σημερινή μας δασκάλα χρησιμοποίησε ΜΙΑ αγγλική λέξη σήμερα). Μέθοδο την οποία υποστηρίζω στο έπακρο αλλά την οποία δεν είχα δοκιμάσει μέχρι σήμερα. Βλέπετε τα μαθήματα τουρκικών στην Πόλη τα ξεκίνησα από το επίπεδο 7/12 . Όχι από το Merhaba (το οποίο συνειδητοποιώ τώρα πως θα είχε πολλή πλάκα) . 
Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός πως τόσο καιρό που κάνω τις βόλτες μου στο Τόκιο δεν έκατσα να μάθω ούτε Hiragana (δεν είμαι τεμπέλα, πολυάσχολη είμαι) . Είχα όμως την εντύπωση (ή μάλλον την ελπίδα) πως θα αφιερώσουμε καμιά βδομάδα στην αλφαβήτα. Ναι, καλά!
Μάθημα 1ο: Χαιρετισμοί, αριθμοί, μέρες της εβδομάδας και το κερασάκι στην τούρτα.... Η ΩΡΑ! Μα ώρα; Υπερβολικό. 
Στην τάξη μου οι μη Ασιάτες είναι μειοψηφία, το ίδιο φαντάζομαι πως ισχύει σε όλες τις τάξεις. Λογικό μου φαίνεται, αν δεν έρθουν οι Κορεάτες και οι Κινέζοι ποιος θα έρθει; Το ίδιο γινόταν και στην Τουρκία,  η συντριπτική πλειοψηφία σε όσα φροντιστήρια γνωρίζω ήταν Έλληνες, Κύπριοι. Σύριοι και Ρώσοι. 
Έχουμε λοιπόν κόσμο από: Κορέα, Κίνα, Νεπάλ, Ταϊβάν, Βιετνάμ, Καναδά, Η.Π.Α.  και Κιργιστάν. Δεν ξέρω αν έχει υπάρξει άλλος Έλληνας μαθητής πριν από εμένα, το σίγουρο όμως είναι πως όταν λέω σε κάποιο από τους δασκάλους "Girisha jin" ακολουθεί μια μικρή παύση. Όχι πως δεν ξέρουν την Ελλάδα, απλά δεν περιμένουν να ακούσουν πως υπάρχει μαθητής από εκεί. Πλάκα έχει (στην Τουρκία δεν προλαβαίναμε να πούμε Yunan, μας καταλάβαινε ο καθηγητής και έλεγε "και εσύ Έλληνας να υποθέσω;;;" χαχαχα) . 
Για να επιστρέψω στην τάξη μου, μια χαρά σύνθεση μου φαίνεται. Η μεγαλύτερη πρόκληση (μεγαλύτερη και από το να μάθω ιαπωνικά) θα είναι να μάθω τα ονόματα των συμμαθητών μου, καθώς τα περισσότερα είναι αδύνατον να τα προφέρεις. Για την ώρα έχω μάθει του Αμερικανού (σιγά το κατόρθωμα) , της Καναδής (η οποία μάλλον έχει καταγωγή από την Κίνα) και της Κιργίζιας (της οποίας το όνομα υπάρχει και στα τουρκικά) . Έχω μια αμυδρή εικόνα των υπόλοιπων ονομάτων αλλά δεν θα με ακούσετε να τα φωνάζω με ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για μένα. Η καημένη η καθηγήτρια σάστισε όταν είδε το σιδηρόδρομο των 2 επιθέτων οπότε σταμάτησε στο Irekutora! 
Αύριο θα μας έρθει άλλη καθηγήτρια, θα έχουμε διαφορετική κάθε μέρα. Η σημερινή μια χαρά μου φάνηκε, ελπίζω να ισχύει το ίδιο και για τις υπόλοιπες (έχω την εντύπωση πως δεν θα έχουμε άντρες καθηγητές για την ώρα). 
Τέλος του μήνα έχει φεστιβάλ αθλητισμού και κάποια στιγμή το Φεβρουάριο θα πάμε σε αγώνα σούμο. Πλάκα θα έχει! 

Tuesday 10 January 2012

Kyoto, υπερχιλιετής αυτοκρατορική ιστορία



Η μακρά ιστορία, τα σημαντικά μνημεία σε ολόκληρη την πόλη, τα προστατευτικά μέτρα που έχει επιβάλλει το κράτος αλλά και το γεγονός πως παρέμεινε μακριά από τη "δράση" του Β' Παγκοσμίου καθιστούν το Kyoto μια από τις ομορφότερες πόλεις της Ιαπωνίας.
Πριν την επίσκεψη ρίχνω μια σύντομη ματιά σε 1-2 ιστοσελίδες και μαθαίνω πως στο Kyoto συναντά κανείς 2000 ναούς (80% Βουδιστικούς - 20% Σιντοϊστικούς) . Εντυπωσιακός αριθμός αν σκεφτεί κανείς πως ο πληθυσμός της πόλης είναι μόλις 1,5 εκατομμύριο. 
Πρώτη στάση, ο ναός Fushimi Inari-taisha, αφιερωμένος στο kami Inari, το οποίο είναι θεότητα της γονιμότητας, του ρυζιού, της γεωργίας, του κέρδους, της επαγγελματικής επιτυχίας. Ο εν λόγω ναός λοιπόν είναι συχνός προορισμός επιχειρηματιών οι οποίοι, σε ένδειξη της ευγνωμοσύνης τους ή στα πλαίσια του καλοπιάσματος των πνευμάτων, δωρίζουν torii. Πριν βιαστείτε να αναρωτηθείτε πόσο αξιοσημείωτο είναι αυτό, σκεφτείτε το χώρο που καταλαμβάνει ακόμη και το πιο μικρό torii καθώς και τη μονιμότητά του: Τα torii δεν είναι κεράκια σε μανουάλι (που και αυτά έρχεται ο υπεύθυνος της εκκλησίας και τα εξαφανίζει πριν προλάβεις να γυρίσεις την πλάτη σου) . 
Με το πέρασμα των χρόνων λοιπόν, ο ναός έχει εξελιχθεί σε ένα ιδιότυπο αξιοθέατο, όπου το κόκκινο/πορτοκαλί χρώμα κυριαρχεί. 
  
Ο χώρος λατρείας εκτείνεται σε ολόκληρη την πλαγιά ενός βουνού που φέρει το όνομα του kami. Στους πρόποδες του βρίσκεται η πύλη και ο κεντρικός ναός. Καθώς απομακρυνόμαστε από αυτόν βλέπουμε μονοπάτια σχηματισμένα από τη στοίχιση χιλιάδων torii να μας δείχνουν το δρόμο προς την κορυφή.  Ξεκινάμε λοιπόν την ανάβαση, γνωρίζοντας πολύ καλά πως δεν πρόκειται να φτάσουμε ως το τέλος της διαδρομής, καθώς αυτή διαρκεί αρκετές ώρες τις οποίες δεν θέλουμε να σπαταλήσουμε περπατώντας ανάμεσα σε δέντρα και μαϊμούδες. 
Προχωράμε αρκετά ωστόσο (περίπου 1 ώρα μαζί με την επιστροφή). Στο δρόμο βλέπουμε πολλούς μίνι-ναούς (σε μέγεθος κάτι σαν τα δικά μας εκκλησάκια στις άκρες του δρόμου, ίσως και μικρότερα), οι οποίοι συνήθως είναι δωρεά κάποιου εύπορου επιχειρηματία. Βλέπουμε επίσης έναν εργάτη να προετοιμάζει το σημείο στο οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί άλλο ένα torii. 
Σε διάφορα σημεία κατά μήκος του μονοπατιού, αλλά και στους πρόποδες βρίσκουμε την παρακάτω πινακίδα, απο την οποία μπορούν να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι για τις τιμές των torii. 
Φεύγουμε από το Fushimi Inari-taisha και κατευθυνόμαστε προς το Χρυσό Περίπτερο, τον δεύτερο σημαντικότερο λόγο επίσκεψης κάθε φυσιολογικού τουρίστα ,μετά τα φοβερά γλυκά κανέλας.

Ο βουδιστικός αυτός ναός, μέρος του οποίου είναι καλυμένο με φύλλα χρυσού, ιδρύθηκε στα τέλη του 14ου αιώνα από το γιο ενός Σογκούν της εποχής (να τονίσω εδώ πως την εποχή εκείνη ο αυτοκράτορας ήταν σε μεγάλο βαθμό διακοσμητικός. Τα κουμάντα τα έκαναν οι Σογκούν) . Πριν αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο, ο "φτωχούλης του θεού"  εξέφρασε την επιθυμία του να μετατραπει η κατοικία του σε Ζεν μοναστήρι. Έτσι και έγινε λοιπόν.   
Αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία βέβαια είναι η μορφή που πήρε το μοναστήρι μετά την πυρκαγιά του 1950, την οποία λέγεται πως έβαλε ένας σχιζοφρενής μοναχός με τάσεις αυτοκτονίας.  Στους λάτρεις της λογοτεχνίας συστήνω το  βιβλίο "Ο ναός του χρυσού περιπτέρου", του εξίσου αυτοκτονικού Γιούκιο Μισίμα, το οποίο παρουσιάζει μια φανταστική εκδοχή των γεγονότων.
5 χρόνια αργότερα ολοκληρώθηκε η ανακατασκευή του θεωρητικά ακριβούς αντιγράφου. Πολλοί θεωρούν το βαθμό στον οποίο καλύφθηκε το νέο περίπτερο με χρυσό υπερβολικό, άλλοι ωστόσο υποστηρίζουν πως δεν διαφέρει από το αρχικό κτίσμα. Το περίπτερο είναι περικυκλωμένο από τα νερά της "Λίμνης - Καθρέφτη " . 

Στην έξοδο μας περίμενε ο περίπατος των φιλοσόφων, ένα μονοπάτι που περιστοιχίζεται από κερασιές, στις όχθες ενός καναλιού και το οποίο οδηγεί στο ναό Nanzen-ji.
Φεύγοντας κατευθυνόμαστε προς το Ασημένιο Περίπτερο,  το έτερο σημαντικό Ζεν μοναστήρι της πόλης. Λιγότερο λαμπερό αλλά εξίσου εντυπωσιακό,  το μοναστήρι του Ασημένιου Περιπτέρου χτίστηκε έναν αιώνα μετά το χρυσό του αδερφάκι. Σήμερα είναι από τα πιο πολυδιαφημισμένα αξιοθέατα στο Kyoto και από τους ναούς με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.

Επιστρέψαμε στο  Kyoto μετά από μερικές μέρες για να ολοκληρώσουμε τη βόλτα στα must αξιοθέατα.  


Ένα από αυτά ήταν ο ναός Sanjūsangen-dō, για τον οποίο σας συνιστώ να κάνετε μια αναζήτηση εικόνων στο google. Δυστυχώς οι φωτογραφίες απαγορεύονται στο χώρο με τα αγάλματα. Να πω εδώ πως αυτό με τις φωτογραφίες  δυσκολεύομαι πολύ να το καταλάβω με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος κανόνας σε σχέση με τους χώρους λατρείας: ο κάθε φορέας αποφασίζει κατά βούληση με αποτέλεσμα να επιτρέπεται η φωτογράφιση του Daibutsu στην πόλη Nara αλλά όχι το άγαλμα της θεότητας Ashura λίγα μέτρα παρακάτω. Παραλογισμός. 
Ας επιστρέψουμε στο θέμα όμως. Ο ναός αυτός αποτελεί την οικογενειακή εστία 1000 αγαλμάτων σε κλίμακα 1:1 του Μποτισάτβα με τα Χίλια Χέρια  . Κάθε άγαλμα είναι μοναδικό, ενώ στην πραγματικότητα όλα έχουν "μόλις" 42 χέρια και 11 κεφάλια.  Εντάξει, μπορεί το 42 να απέχει πολύ από τα 1000 του ονόματος αλλά είναι καλός αριθμός.  Τέλος, ανάμεσα στα 2 κιγκλιδώματα που καταλαμβάνουν τα 1000 αγάλματα υπάρχει το άγαλμα του Βασιλιά του Λωτού. Όλα αυτά θα σας φαινόντουσαν πολύ πιο εντυπωσιακά μέσα από φωτογραφίες οπότε επαναλαμβάνω: κάντε μια αναζήτηση εικόνων με τις λέξεις "Thousand Armed Kannon Kyoto" και δεν θα χάσετε! 
Ένα άλλο σημαντικό αξιοθέατο ήταν ο ναός Kiyomizu-dera. 
Από εκεί απολαύσαμε την πανοραμική θέα όλης της πόλης, λίγο πριν καταλήξουμε (μάλλον κατά λάθος αν και δεν αποκλείεται να είναι μέρος της διαδρομής) σε ένα νεκροταφείο. 
Τέλος, κάναμε μια βόλτα σε μια από τις ακριβότερες συνοικίες της πόλης, όπου για μια ακόμη φορά σοκαρίστηκα με την απλότητα της ιαπωνικής διάννοιας: στον εξωτερικό τοίχο πολλών εστιατορίων, υπήρχε ένα πρόσθετο κομμάτι από καλάμια, τοποθετημένο διαγωνίως. Αυτό το είχα δει και στη γειτονιά μου, δεν σκέφτηκα όμως ποτέ να ρωτήσω καθώς δεν φαντάστηκα πως είναι εκεί για κάποιο συγκεκριμένο λόγο (λες και αυτό είναι δυνατό στην Ιαπωνία!) .  Ρίξτε μια ματιά στη φωτογραφία για να καταλάβετε τι εννοώ  και θα σας εξηγήσω τη χρησιμότητά του.

Προπολεμικά, την εποχή που η διακυβέρνηση της Ιαπωνίας ήταν πολύ πιο στενά συνδεδεμένη με τα σπαθιά των σαμουράι, τα δηλητήρια των νίντζα και τα φοβερά στρατεύματα των σογκούν, οι κατάσκοποι ήταν ο υπ'αριθμόν 1 κίνδυνος κάθε ισχυρού άνδρα. Όταν λοιπόν οι κυβερνώντες και μη συναντιόντουσαν σε εστιατόρια για να φάνε, να πιούνε και να δολοπλοκήσουν, οι κατάσκοποι προσπαθούσαν να στήσουν αυτί, από τους λεπτούς εξωτερικούς τοίχους. Έτσι, για να αποθαρρύνουν και να δυσκολέψουν τους πράκτορες των αντιπάλων, οι ιδιοκτήτες των κέντρων διασκέδασης τοποθετούσαν καλαμιές, οι οποίες δεν επέτρεπαν τις πρωτόγονης για τα δεδομένα μαςμορφής υποκλοπές. 
Αυτά λοιπόν από το Kyoto.  Την άλλη εβδομάδα (ή αν προλάβω νωρίτερα) θα γράψω για τη Nara, την άλλη παλιά πρωτεύουσα. Μέχρι τότε θα είμαι απασχολημένη με τα μαθήματα ιαπωνικών που ξεκινάνε αύριο (σήμερα είχαμε και την τελετή έναρξης και σας εκλιπαρώ να μην κάνετε το προφανές αστειάκι με τους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί το άκουσα 5-6 φορές ως τώρα) . 

Friday 6 January 2012

Λέξεις - κλειδιά

Σκέφτηκα πως πριν προχωρήσω με τις αναρτήσεις που είχα προγραμματισμένες (από την εκδρομή σε Osaka-Nara-Kyoto) καλό θα ήταν να παραθέσω μερικούς όρους τους οποίους θα χρησιμοποιήσω αρκετά σε αυτές. Όλες είναι συνδεδεμένες με την ιαπωνική θρησκευτική παράδοση  και θέλω να αποφύγω εκτεταμένες επεξηγήσεις στο μέλλον. Οι ναοί και το φαγητό είναι άλλωστε οι αγαπημένες μου ασχολίες από τη μέρα που ήρθα. Τέλος να πω πως δεν ασπάστηκα το βουδισμό ή το σιντοϊσμό ξαφνικά (όπως και τίποτα άλλο). Βρίσκω  παρόλα αυτά τη λατρεία στην Ιαπωνία φοβερά ιδιάζουσα οπότε δεν μπορώ παρά να ασχοληθώ μαζί της. 
Ακολουθούν οι όροι μαζί με φωτογραφίες για καλύτερη κατανόηση. 

Torii: Πρόκειται για πύλες σε σχήμα Π οι οποίες βρίσκονται στις εισόδους σιντοϊστικών ναών. Συνήθως έχουν κόκκινο/πορτοκαλί χρώμα  χωρίς αυτό να αποτελεί κανόνα. Συμβολίζουν την είσοδο σε ιερό χώρο, άρα θα τα συναντήσει κανείς σε κάθε είσοδο ενός ναού. Αν στο προαύλιο υπάρχουν άλλοι μικρότεροι ναοί (κάτι σαν τα εκκλησάκια στα προαύλια των εκκλησιών) , τότε θα βρει κανείς torii μπροστά τους. 
Τα πιο εντυπωσιακά κατά τη γνώμη μου είναι αυτά που βρίσκονται μέσα σε νερό (με πιο γνωστό αυτό στη Hiroshima) . Torii θα βρει κανείς και σε βουδιστικούς ναούς, καθώς συχνά φιλοξενούν ένα μικρότερο σιντοϊστικό ναό, αφιερωμένο σε κάποιο Kami. Είπαμε, η θρησκεία στην Ιαπωνία είναι το συνονθύλευμα βουδιστικών, σιντοϊστικών και άλλων πρακτικών.

Daibutsu: Κυριολεκτικά μεγάλος Βούδας. Ο όρος αναφέρεται στα γιγαντιαίων διαστάσεων αγάλματα του Βούδα, τα οποία μπορεί να βρει κανείς σε διάφορες περιοχές. Να ξεκαθαρίσω εδώ πως μιλάμε κυριολεκτικά για "γιγαντιαίων διαστάσεων" αγάλματα. Όχι απλώς μεγάλα, αυτά μπορεί να τα βρει κανείς σε δεκάδες ναούς οποιασδήποτε πόλης. Οι Daibutsu είναι αγάλματα τα οποία χρειάζονται κτίρια χτισμένα ειδικά για τη στέγασή τους (όταν δεν βρίσκονται στον εξωτερικό χώρο κάποιου ναού, όπως αυτός στην περιοχή Kamakura) . Συνήθως είναι υπεραιωνόβια αγάλματα τα οποία αποτελούν Εθνικούς Θησαυρούς λόγω της καλλιτεχνικής και ιστορικής τους αξίας. 

Kami: Βασικό στοιχείο της σιντοϊστικής παράδοσης. Τα kami είναι πνεύματα, θεότητες ή δυνάμεις τις οποίες μπορεί να κατανοήσει κανείς καλύτερα κάνοντας ένα παραλληλισμό με τις θεϊκές οντότητες στην αρχαία Ελλάδα. Πέρα από τους Ολύμπιους υπήρχαν οι δiάφορες μικρότερες θεότητες , τα πνεύματα των θαλασσών, οι ποταμοί με θεϊκή υπόσταση, τα σκοτεινά πνεύματα… Ο κατάλογος είναι ατελείωτος! Το ίδιο ισχύει με τα kami, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Έτσι, υπάρχουν ναοί αφιερωμένοι στο πνεύμα-"προστάτη" των επιχειρηματιών, άλλοι αφιερωμένοι στους ταξιδιώτες, άλλοι για τους αρρώστους κτλ.  
Το kami της φωτογραφίας είναι  το Inari Ōkami, στο οποίο στρέφονται συχνά για βοήθεια αλλά και για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους επιχειρηματίες και εργαζόμενοι. Είναι από τα βασικότερα kami της σιντοϊστικής παράδοσης.

Να τονίσω εδώ πως δεν είμαι ούτε κατά διάννοια ειδική στο σιντοϊσμό (όπως και σε καμία άλλη θρησκεία) οπότε δεν αποκλείονται ανακριβειες, όσο και αν προσπαθώ να τις αποφεύγω. 
Επίσης, πολλά πράγματα τα μεταφέρω τελείως απλοποιημένα 
για δύο λόγους: 
Ο ένας είναι πως το μπλογκ έχει σαν στόχο να σας δώσει μια γενική εικόνα όσων βλέπω, φωτογραφίζω, μου τραβάνε την προσοχή ή/και θεωρώ πως θα σας ενδιέφεραν. Δεν πρόκειται για πτυχιακή οπότε παρακαλώ να δείξετε λίγη κατανόηση. ΄Έαν φυσικά βρείτε κάποια ανακρίβεια ή λάθος σε όσα γράφω παρακαλώ να με ενημερώσετε. 
Ο δεύτερος συνδέεται άμεσα με το γεγονός πως η Ιαπωνία δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές αντικείμενο μελέτης στην ελληνική βιβλιογραφία οπότε όλες μου οι πηγές είναι στα αγγλικά. Για να αποφύγω λοιπόν κακομεταφρασμένες μεταφορές όσων διαβάζω, χρησιμοποιώ απλά λόγια ακόμη και όταν αυτά δεν προσφέρουν με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια. 

Καλή χρονιά!

Πρώτα από όλα εύχομαι σε όλους σας να έχετε μια χρονιά καλύτερη από αυτή που μας πέρασε, και ξέρω πως για πολλούς από εσάς το 2011 έσπασε πολλά αρνητικά ρεκόρ . Όπως πολύ ωραία το έθεσε ένας φίλος μου μερικές ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου 
"Το 2011 ήταν τόσο άθλιο, που όλοι στο ντέρτι τους πάνω να φύγει εύχονται εδώ και μέρες "καλή χρονιά" ... Υπομονή !!! Η ώρα πλησιάζει ..."
Ας ελπίσουμε λοιπόν και στο βαθμό που περνάει από το χέρι μας ας προσπαθήσουμε, το 2012 να είναι καλύτερο.
Είναι μεσάνυχτα στο Τόκιο και ετοιμάζομαι για νάνι (πρώτη μέρα στο σχολείο αύριο). Πριν κοιμηθώ όμως είπα να ανεβάσω μερικές φωτογραφίες από την πρωτοχρονιάτικη εκδρομή για την οποία έγραψα στην τελευταία ανάρτηση. Περισσότερες λεπτομέρειες θα ακολουθήσουν μέσα στο 3ήμερο (η Δευτέρα είναι αργία - γιορτή της ενηλικίωσης) . 
 Η πρώτη είναι από την ημερήσια εκδρομή στην πόλη  Nara,  στο ιστορικό κέντρο της οποίας βολτάρουν ανενόχλητα εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες) ελάφια. Εξού και ο κερασφώρος μασκότ της πόλης!
 Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Τα πεντανόστιμα φαγητά της φωτογραφίας τρώγονται κατά παράδοση το πρωί της 1ης Ιανουαρίου με τη συνοδεία σάκε (για το καλό, δεν μπεκρουλιάσαμε μέσα στα χαράματα) . Το  credit για τη φωτογραφία ανήκει αποκλειστικά στη Miho-san : χάρη στις μαγειρικές ικανότητες της κατάφερα να ξεπεράσω το στερητικό σύνδρομο από την έλλειψη βασιλόπιτας (η οποία ευελπιστώ να φτάσει σύντομα με το ταχυδρομείο) . 
Τέλος, η παραδοσιακή πρωτοχρονιά επιβάλλει το χτύπημα της καμπάνας. Πήγαμε λοιπόν στον πλησιέστερο ναό (βουδιστικό αν δεν κάνω λάθος) για να τηρήσουμε το έθιμο. Αυτά εν περιλήψει. Έχω μαζέψει άφθονο φωτογραφικό υλικό και σημειώσεις για κάθε μέρος που επισκέφτηκα, οπότε ετοιμαστείτε!
Αύριο, πρώτη μέρα, έχουμε προσανατολισμό και τεστ επιπέδου (στην περίπτωσή μου ψιλοάχρηστο) .  Πάω λοιπόν να κουλουριαστώ στην αγκαλιά του Μορφέα για να ξυπνήσω φρεσκαδούρα. 
Καληνύχτα  και καλή μου τύχη.