Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Tuesday 21 February 2012

Οσάκα!



Μετά την απαράδεκτα μακρόχρονη απουσία μου (δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κάθισα να ετοιμάσω μια ανάρτηση της προκοπής) επιστρέφω με τις φωτογραφίες από την Οσάκα.   Η αλήθεια είναι πως τις μέρες που μείναμε στην Οσάκα και δεν κάναμε εκδρομές, μέναμε στο σπίτι τρώγοντας φανταστικά φαγητά και χαλαρώνοντας.  Δεν χάσαμε, ωστόσο, την ευκαιρία να πάμε στο κάστρο της πόλης (1η και 2η φωτογραφία), το οποίο χτίστηκε τον 16ο αιώνα. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν θα χάναμε τίποτα το ιδιαίτερο αν δεν μπαίναμε μέσα. Ό,τι αξίζει να δει κανείς βρίσκεται στην εξωτερική πλευρά του κάστρου. 

Μέσα υπάρχει μουσείο με εκθέματα τα οποία βρήκα ελαφρώς βαρετά και θέα στη γύρω περιοχή η οποία αποτελείται κυρίως από ουρανοξύστες. Το κάστρο αντιθέτως είναι πανέμορφο, το ίδιο και ο γύρω χώρος που περιλαμβάνει ένα ναό. 

Επιστρέφωντας στο κέντρο, πηγαίνουμε στη Μέκκα του Takoyaki, λιχουδιά που  έχω αναφέρει πολλές φορές αλλά ό,τι και να πω για αυτό δεν είναι αρκετό! Βρίσκουμε πολλά μαγαζιά στη σειρά, που προσφέρουν takoyaki (και άλλες νοστιμιές, αλλά ποιος νοιάζεται;) . Οι ουρές είναι τεράστιες! Πηγαίνουμε σε ένα το οποίο κατά το Gaku είναι το καλύτερο. Μερικά λεπτά αργότερα, συμφωνώ κουνώντας το κεφάλι καθώς εξαφανίζω τους χταποδοκεφτέδες έναν-έναν!  Η πεμπτουσία της ζωής...!
Η βασική διαφορά μεταξύ Tokyo  και Osaka έγκειται στο (σχετικό) χάος που επικρατεί στην τελευταία. Λίγο το γεγονός ότι πήγαμε μέσα στις γιορτές, λίγο το ότι ήταν σαββατοκύριακο,  η ατμόσφαιρα θύμιζε λίγο ξανθιώτικο καρναβάλι (με την καλή έννοια φυσικά, καθώς το ξανθιώτικο καρναβάλι μόνο τέτοια έχει!) : μεγάλες πολύχρωμες ταμπέλες, φωτεινές πινακίδες, γιγαντιαίοι αστακοί στις εισόδους καταστημάτων, λίγο κιτς όπου χρειάζεται... 

Το πιο σημαντικό από όλα; Η ζωντάνια των ανθρώπων. Όχι πως το Tokyo είναι καμιά βαρετή πόλη, αλλά με τόσους χαρτοφύλακες , κοστούμια, ταγέρ, βιαστικό κόσμο σου δίνει την εντύπωση πως η δουλειά είναι η μόνη δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα εντός των τειχών. Στην Osaka  αντιθέτως, οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο χαλαροί, λιγότερο trendy (όχι σε όλες τις περιπτώσεις, είδα και ένα τύπο με ζώνη που έπαιζε μουσική) ,  πιο γελαστοί! 
Μην παραξενευτείτε λοιπόν μόλις σας πω πως θα περάσω εκεί και τη Χρυσή Εβδομάδα, που είναι η αντίστοιχες  του Πάσχα ανοιξιάτικες διακοπές.
Αυτά για την ώρα. Ελπίζω να βρω χρόνο να σας γράψω σύντομα αλλά μεταξύ τεστ, μαθημάτων και διαβάσματος δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα!

Tuesday 7 February 2012

Τι να απαντήσεις;

Αποφάσισα να σας παραθέσω μια σύντομη λίστα με ερωτήσεις των συμμαθητών μου σχετικά με την Ελλάδα.
Πριν από αυτό θα κάνω ένα παραλληλισμό με την Τουρκία
για να έχετε μια καλύτερη εικόνα.
Όσο ήμουν στην Πόλη, τον διάλογο "Από πού είσαι;" "Από την Ελλάδα" , τον ακολουθούσε αρκετά συχνά η ερώτηση "Ποια είναι η εικόνα των Ελλήνων για τους Τούρκους;" ή το "Ποια είναι η γνώμη σου για την προσπάθεια της Τουρκίας να μπει στην ΕΕ;" ή ακόμη και το "Ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα μας μισεί ή μας συμπαθεί;" .  Λογικότατες ερωτήσεις. Την τελευταία περίοδο με ρωτούσαν και για την κρίση, συνήθως με κατανόηση (και σπανιότερα με εντελώς χαιρέκακο ύφος) .  Παράπονο βέβαια δεν έχω, βρέθηκε και άνθρωπος να με ρωτήσει αν μιλάμε αγγλικά στην Ελλάδα ή αν έχουμε δική μας γλώσσα! (Για όσουν ξέρουν τουρκικά να προσθέσω και τη συνέχεια: "Έχουμε έχουμε" "Ααα, ενδιαφέρον, δεν το ήξερα! Και πως την λένε;....Yunanistanca?" !!!)
Από τους ξένους που γνώριζα στο φροντιστήριο και αλλού οι περισσότεροι είχαν μια γενική εικόνα των πραγμάτων, οπότε σπάνια ρωτούσαν κάτι το αξιοσημείωτο.
Πάμε τώρα στην Ιαπωνία και στις 2 κατηγορίες ανθρώπων που ρωτάνε πράγματα για την Ελλάδα.
Η πρώτη είναι, φυσικά, οι Ιάπωνες. Ως ευγενικοί και διακριτικοί άνθρωποι προσπαθούν να μην ρωτάνε πολλά. Εντυπωσιάζομαι πάντα όταν λέω σε κάποιον πως είμαι από την Ελλάδα και απλά δείχνει έκπληξη. Στη θέση του θα είχα ολόκληρη λίστα με ερωτήσεις (τις οποίες θέτω σε όποιον γνωρίζω από κάποια περίεργη χώρα) . Οι Ιάπωνες όμως αρκούνται στο θέμα του φαγητού "Είναι πολύ διαφορετικά τα φαγητά σας; Συνήθισες στην ιαπωνική κουζίνα;".
 Η άλλη κατηγορία είναι οι ξένοι, κυρίως οι συμμαθητές μου. Όπως είπα και σε προηγούμενη
ανάρτηση, η τάξη μου έχει ανθρώπους από τα πέρατα του κόσμου (του ασιατικού κυρίως) : Νεπάλ, Βιετνάμ, Ταϊβάν, Κίνα, Κορέα, Καναδά, Ινδία, Ταϋλάνδη, Φιλιππίνες, Η.Π.Α. , Ρωσία, Κιργιστάν...  Είναι φυσικό λοιπόν να έχουμε απορίες ο ένας για τον άλλο. Είναι επίσης φυσικό πολλοί από αυτούς να μην ξέρουν πολλά ή και τίποτα σχετικά με την Ελλάδα.
Δεν μπορώ ωστόσο να μην παγώσω από το σοκ της ερώτησης "Σε ποια ήπειρο είναι η Ελλάδα;" , ειδικά όταν την κάνει η Ρωσίδα συμμαθήτριά μου!Αυτή βέβαια δεν ήξερε ούτε την Τουρκία, οπότε δεν θα πρέπει να της δίνω και πολλή σημασία!
 Εξίσου ανήκουστο βρίσκω και το "Η Ελλάδα είναι κοντά στον Καναδά;" . Όχι γιατί πρέπει να ξέρει ο έρμος ο Κορεάτης τους γείτονες της Ελλάδας αλλά γιατί ο Καναδάς δεν έχει και αμέτρητους γείτονες. 
Από τους ελαφρώς πιο ενημερωμένους είναι ο Αμερικανός συμμαθητής μου. Μην φανταστείτε τίποτα φοβερό, φαντάζομαι πως βασική πηγή ενημέρωσής του είναι οι Ελληνοαμερικανοί συμμαθητές που είχε στο σχολείο και τις γνώσεις του συμπληρώνει με κάτι φήμες που άκουσε περί κρίσης. Με ρώτησε λοιπόν πρώτα από όλα αν ήρθα στην Ιαπωνία λόγω κρίσης (η πλέον λογική λύση σε περιόδους ανάγκης είναι να αρχίσεις τα μαθήματα ξένων γλωσσών) . Η δεύτερη ερώτησή του όμως ήταν αυτή που με σόκαρε πραγματικά: "Μιλάς και ελληνικά;;;" . Όχι, έμαθα κατευθείαν αγγλικά γιατί η μαμά μου ονειρευόταν να με δει λέκτορα στην Οξφόρδη. Μετά βέβαια μας πήρε παραμάζωμα η κρίση και κατέληξα στην Άπω Ανατολή. 
Κάπως έτσι περνάει το 4ωρο στο φροντιστήριο. Μετά σέρνω το κουρασμένο μου κουφάρι στο σπίτι και στρώνομαι στο διάβασμα γιατί τώρα τελευταία μας βάζουν ασκήσεις που κανονικά θα μου έφταναν για όλο το χρόνο. Αυτό το τελευταίο το λέω για να μην νομίζεται πως δεν γράφω από τεμπελιά. 
Καληνύχτα και ελπίζω να βρω σύντομα το χρόνο να σας γράψω και για την Οσάκα.