Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Tuesday 24 April 2012

Σούσι!

Ξεκινάμε λοιπόν από το σούσι.
 Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνει ωμό ψάρι. Αν στη σκέψη του ανατριχιάζετε, μπορείτε να παραλείψετε αυτή την ανάρτηση. 
Η μορφή στην οποία έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε το σούσι είναι το νίγκιρι-ζούσι όπου το ψάρι (νέτα) βρίσκεται πάνω σε μια μακρόστενη μπάλα νερόβραστου ρυζιού στο οποίο προστίθεται ξύδι(σάρι). Να πω εδώ πως τα θαλασσινά είναι το πιο συνηθισμένο  αλλά όχι το μοναδικό είδος σάρι.
 
Υπάρχουν επίσης τα διάφορα rolls (μάκι) στα οποία το εκάστοτε υλικό της προτίμησής σας είναι τυλιγμένο με σάρι και το σάρι είναι τυλιγμένο σε φύκι,
τα ινάρι που είναι τηγανητό τόφου γεμισμένο με σάρι,
τα όσι-ζούσι, (τα οποία έχω δει μόνο στο ίντερνετ) πού είναι πατημένα και τετραγωνισμένα,
τα νάρε-ζούσι (επίσης, μόνο στο ίντερνετ) για τα οποία δεν ξέρω πολλά και φυσικά 
τα δυτικού τύπου τα οποία δεν είναι καν άξια αναφοράς αλλά δυστυχώς είναι πιο δημοφιλή από τα αυθεντικά σε πολλές χώρες του κόσμου.
Τα περισσότερα από τα παραπάνω συνοδεύονται από γουασάμπι, σως σόγιας και τζίντζερ.
Να πω εδώ πως το σούσι (σε φθσιολογικές ποσότητες) είναι φοβερά ωφέλιμο.  Και γιατί να μην είναι; Δεν περιέχει κορεσμένα λιπαρά, είναι γεμάτο πρωτείνες, Ω3, βιταμίνες και υδατάνθρακες.
Αυτό σε φυσιολογικά πλαίσια, γιατί αν το παρακάνει κανείς κινδυνεύει από δηλητηρίαση λόγω του υδραργύρου, ο οποίος βρίσκεται σε υψηλές συγκεντρώσεις σε κάποια είδη ψαριού. Εξίσου επικίνδυνα είναι και κάποια παράσιτα, για αυτό είναι καλό να ξέρει κανείς πού τρώει.
Υπάρχει, τέλος, το φοβερό και τρομερό μπαλονόψαρο (φούγκου), για το οποίο έχει λεχθεί το φοβερά ανακριβές (1 στα 1000 είναι δηλητηριώδες και όποιος το φάει πεθαίνει) Η αλήθεια είναι πως αν πάθει κανείς δηλητηρίαση από φούγκου, είναι αρκετά πιθανό πως δεν θα ζήσει για να απολαύσει άλλο γεύμα, λόγω μιας ιδιαίτερα δραστικής τοξίνης που παραλύει το νευρικό σύστημα. Η δηλητηρίαση όμως δεν οφείλεται στο 1 στα 1000 ψάρια. Η διατροφή του μπαλονόψαρου, καθιστά συγκεκριμένα όργανά του φοβερά δηλητηριώδη. Πράγμα που σημαίνει πως μπορείς μεν να το φας, πρέπει όμως να το προετοιμάσει ειδικός. 
Μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, πολλοί σεφ θεωρούσαν πολύ 'φυσιολογικό' το να προσθέτουν λίγο από το δηλητήριο, με σκοπό να προκληθεί ένα ελαφρύ μούδιασμα στα χείλη. Το 'λίγο' όμως είναι πολύ σχετικό και πολλοί πελάτες κατέληγαν στο νοσοκομείο (ή και χειρότερα). Αργότερα αυτό απαγορεύτηκε ρητά, η ιαπωνική κουζίνα όμως είχε ήδη αποκτήσει τη σκοτεινή της φήμη.
Στις άχρηστες πληροφορίες να προσθέσω πως ο Αυτοκράτορας δεν επιτρέπεται να φάει φούγκου.
Για να μην αγχώνεστε, στην Ευρώπη απαγορεύεται αυστηρά η κατανάλωση μπαλονόψαρου, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να το φάτε "κατά λάθος" !
Σε σχέση με τα εστιατόρια που σερβίρουν σούσι, να ξεκαθαρίσω πως πρόκειται σχεδόν αποκλειστικά για σούσι-μπαρ τα οποία δεν σερβίρουν άλλα φαγητά. Οι τιμές διαφέρουν σημαντικά από εστιατόριο σε εστιατόριο, με μια ποικιλία 10 νίγκιρι να ξεκινάει από 700-800 γιέν   (καλά καταλάβατε, δεν υπάρχει ανώτατο όριο).
Υπάρχουν επίσης τα κάιτεν-ζούσι (Conveyor belt sushi/sushi go round) τα οποία λειτουργούν ως εξής: Στη μέση του εστιατορίου βρίσκεται ένα μεγάλο μπαρ. Μέσα σε αυτό βρίσκονται οι σεφ, οι οποίοι προετοιμάζουν πιάτα κατά βούληση αλλά και κατα παραγγελία. Στη συνέχεια τοποθετούν ότι δεν προορίζεται για συγκεκριμένο πελάτη σε ένα ιμάντα ο οποίος κάνει τα πιάτα βόλτες γύρω-γύρω. Μπαίνεις, κάθεσαι, ετοιμάζεις το πιάτάκι σου και περιμένεις να περάσει από μπροστά σου αυτό που θέλεις να φας. Αν δεν περάσει, το παραγγέλνεις!
Απλό, συνήθως απίστευτά φτηνό και δεν απαιτούνται γνώσεις ιαπωνικών (το μενού είναι συνήθως σε 4 γλώσσες).
Παραδόξως, αυτό το είδος εστιατορίου δεν είναι δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές  στο Τόκιο, όπου τα εστιατόρια έχουν χωρητικότητα εώς και 30 ατόμων.Εκτός Τόκιο 30 είναι ο αριθμός των υπαλλήλων: η επίσκεψη σε κάιτεν-ζούσι στην Οσάκα ήταν κάτι μεταξύ ευχάριστης έκπληξης και πολιτισμικού σοκ!

Sunday 22 April 2012

Ιαπωνικό φαγητό: τα βασικά


Για να μην σας αφήνω με τη -λανθασμένη- εντύπωση πως δεν μου αρέσει η ιαπωνική κουζίνα, είπα να αφιερώσω μερικές αναρτήσεις στα αγαπημένα μου φαγητά. Σε αυτά φυσικά περιλαμβάνεται το σούσι, το οποίο είναι και το μοναδικό παγκοσμίως γνωστό ιαπωνικό φαγητό, το τακογιάκι, το ουντόν και άλλα. Πριν από αυτό όμως, θα κάνω μια σύντομη αναφορά στα βασικά υλικά, καθώς η παραδοσιακή ιαπωνική κουζίνα δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας. 
Πρώτα στη λίστα είναι, φυσικά, τα φύκια. Στην Ελλάδα έχω την εντύπωση πως μπορεί να τα βρει κανείς (μετά κόπων και βασάνων) μόνο σε μεγάλα σούπερ-μάρκετ κυρίως της Αθήνας καθώς και σε μερικά πολύ ψαγμένα (και εξίσου πανάκριβα) καταστήματα βιολογικών προϊόντων. 
Στην Ιαπωνία τα φύκια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής. Τα βρίσκει κανείς φρέσκα, σε αποξηραμένη μορφή, σε σκόνη, σε πολτούς (σαν μαρμελάδα). Υπάρχουν διάφορα είδη, το καθένα από τα οποία χρησιμοποιείται σε διαφορετικές συνταγές. Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε αυτό το άρθρο (στα αγγλικά). 
Το ρύζι, το οποίο τρώγεται κυρίως νερόβραστο αντικαθιστά το ψωμί, το οποίο δεν είναι ούτε κατά διάνοια εξίσου δημοφιλές. Σε αυτό μπορεί να προσθέσει κανείς σχεδόν τα πάντα: λαχανικά, ψάρι, φύκια, κρέας κ.α. Όχι όμως σως σόγιας (πράγμα το οποίο γράφουν με μεγάλα γράμματα όλοι οι τουριστικοί οδηγοί, καθώς θεωρείται προσβολή προς αυτόν που ετοίμασε το γεύμα αλλά και για άλλους λόγους).
Το ψάρι είναι κεντρικό στοιχείο της ιαπωνικής διατροφής. Στις πιο παράξενες εκδοχές του το βρίσκει κανείς αποξηραμένο και τριμμένο, να χρησιμοποιείται όπως η παρμεζάνα σε ζυμαρικά!
Θα έλεγε κανείς πως εδώ μπορεί να τελειώσει η λίστα,καθώς απαριθμήσαμε τα απολύτως αναγκαία στην ιαπωνική διατροφή. Υπάρχουν όμως και άλλα υλικά, τα οποία την καθιστούν μοναδική. Σε αυτά συγκαταλέγονται: 
Τα ζυμαρικά σόμπα(από μαυροσίταρο) και ουντόν(από σιτάρι), τα οποία χρησιμοποιούνται τόσο ζεστά όσο και κρύα με διάφορους τρόπους.
Η πιπερόριζα (τζίντζερ), η οποία χρησιμοποιείται ως αρωματικό σε διάφορα πιάτα. Μια και είμαστε στα μπαχαρικά, ας αναφερθούμε και στο γουασάμπι, το οποίο φημίζεται για την ικανότητα του να σε κάνει ακόμη και να κλάψεις! Ό,τι πρέπει για τους λάτρεις του καυτερού.
Η σόγια, από την οποία παράγονται δεκάδες προϊόντα με κεντρικό ρόλο στην ιαπωνική κουζίνα (ένα από τα οποία είναι και το τόφου, που εμφανισιακά μοιάζει με τη φέτα αλλά φτιάχνεται από γάλα σόγιας.
Το πράσινο τσάι(ότσα), το οποίο χρησιμοποιείται όχι μόνο ως ρόφημα αλλά και στην παρασκευή γλυκών. 
Οι ρίζες μπαμπού, οι οποίες είναι θρεπτικές και νόστιμες και χρησιμοποιούνται κυρίως στις σαλάτες.
Τα μανιτάρια  σίτακε, ερίνγκι και άλλα.
Τα τουρσιά, τα οποία φτιάχνονται με διαφορετικό τρόπο από ότι στην Ελλάδα ή την Τουρκία αλλά δεν  υστερούν σε γεύση ή ποικιλία.

Είμαι βέβαιη πως αργότερα θα θυμηθώ κάτι άλλο και θα αναφωνήσω "Καλά είναι δυνατόν να το ξέχασα;". Τα παραπάνω όμως είναι τα υλικά που θα συναντήσετε με τη μεγαλύτερη συχνότητα στην ιαπωνική κουζίνα. Ακολουθεί ανάρτηση για το σούσι. Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για κάποιο άλλο φαγητό, δεν έχετε παρά να το ζητήσετε!

Sunday 15 April 2012

Οχανάμι (お花見)

"Ξεκίνησα για την Ιαπωνία ξέροντας μονάχα 2 γιαπωνέζικες λέξεις για να συνεννοηθώ μαζί της: σακούρα, που θα πει άνθος κερασιάς και κόκορο, που θα πει: καρδιά.
Ποιος ξέρει! έλεγα με το νου μου, μπορεί οι δυο αυτές απλότατες λέξεις να φτάνουν." 
Ν.Καζαντζάκης
Σακούρα (桜),λοιπόν, θα πει άνθος κερασιάς. Με διαφορά το αγαπημένο δέντρο των Γιαπωνέζων. Όταν λοιπόν πλησιάζει η άνοιξη, τα πάρκα και τα άλση με κερασιές αναρτούν ταμπέλες στις οποίες αναγράφεται η περίοδος κατά την οποία θα ανθίσουν. 
Στις αρχές Μαρτίου λοιπόν, αρχίζουν να καταφτάνουν προσκλήσεις για Οχανάμι (お花見:花=λουλούδι, 見=κοιτάζω, βλέπω). Από τις πιο ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές ιαπωνικές παραδόσεις.
Ουσιαστικά πρόκειται για πικ-νικ σε περιοχές με άφθονες κερασιές. Μικρές και μεγάλες παρέες ατόμων κάθε ηλικίας, μαζεύονται για να φάνε, να πιουν, να απολαύσουν την ομορφιά της άνοιξης.


Οι κερασιές εδώ έχουν κυρίως αισθητική αξία, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν παράγουν καρπούς. Από πρακτική άποψη λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως βρίσκονται παντού: στα πεζοδρόμια, στις παιδικές χαρές, ακόμη και στα νεκροταφεία. Τα κεράσια στην αρχή του καλοκαιριού μόνο προβλήματα θα δημιουργούσαν! 
 Στο μενού του Οχανάμι θα βρει κανείς ονίγκιρι, σούσι, σάντουιτς, σαλάτες, γλυκά, παγωτά και πίτσα (με απεγνωσμένους υπαλλήλους της Domino's να ψάχνουν μέσα σε εκατοντάδες κόσμου ποιος τους παρήγγειλε!)
 Φυσικά δεν λείπει το ποτό! Αυτό δεν είναι πάντα ευχάριστο καθώς οι Ιάπωνες δεν φημίζονται για το πόσο γερά ποτήρια είναι. Έτσι λοιπόν δεν λείπουν οι απίστευτα μεθυσμένοι μεσήλικες που παραπατάνε, τσαλαπατάνε φαγητά, καταλήγουν σε λάθος παρέα και τους παίρνει ο ύπνος επιτόπου.
Τι να κάνεις όμως; Αυτά έχει η ζωή. Αν χαλούσε η διάθεσή μας κάθε φορά που κάποιος Ιάπωνας έπινε μέχρι να λιποθυμήσει...Φέρτε μου τα αντικαταθλιπτικά!
 Για να καταλάβετε πόσο δημοφιλής είναι η ιαπωνική κερασιά, να σας πω πως πολλοί τουρίστες επιλέγουν τις ημερομηνίες της επίσκεψής τους ώστε να συμπίπτουν με την περίοδο άνθισης. 
Η σακούρα εκτός από την αγάπη για τη φύση ξυπνά και αυτή για την τέχνη. Τα πάρκα γεμίζουν καβαλέτα και τρίποδα φωτογραφικών μηχανών. Ο καθένας προσπαθεί να αποτυπώσει κάτι διαφορετικό, κάτι μοναδικό, μέσα από τη σακούρα, την ψυχή της Ιαπωνίας.


Καλό Πάσχα σε όλους!

Wednesday 4 April 2012

Η λίστα(part 1)

Από την ημέρα που ήρθα, σκέφτομαι πόσο διαφορετικά είναι μερικά πράγματα. Όταν με ρωτάνε φίλοι τόσο από την Ελλάδα όσο και Ιάπωνες, όμως, δυσκολεύομαι να σκεφτώ παραδείγματα πέρα από τα προφανή. Ξεκίνησα λοιπόν μία λίστα, στην οποία προσθέτω πράγματα τη στιγμή που συνειδητοποιώ πόσο διαφορετικά είναι.
Δεν θα αναφερθώ στα προφανή (γλώσσα-γραφή-χαρακτηριστικά προσώπου κτλ). Στη γλώσσα θα αναφερθώ κάποια στιγμή στο μέλλον, για την ώρα τα ιαπωνικά μου με πάνε μέχρι το μανάβη μετά βίας. 
Να πω επίσης πως η λίστα μεγαλώνει κάθε μέρα, οπότε για αρχή θα προσπαθήσω να καταγράψω τα πιο οφθαλμοφανή.
1) Οι Ιάπωνες οδηγούν ανάποδα και τα τιμόνια τους είναι στη λάθος πλευρά του αυτοκινήτου. Τις πρώτες μέρες, κάθε που ξεκινούσα να περάσω το δρόμο (και σαν καλό παιδί κοίταζα αριστερά-δεξιά) είχα την εντύπωση πως οι οδηγοί έχουν βαλθεί να με πατήσουν. 
2) Τα μαχαιροπίρουνα σπανίζουν, εκτός αν πρόκειται για εστιατόριο που σερβίρει (και) δυτικό φαγητό. Αυτό μπορώ να το σεβαστώ απεριόριστα όταν δεν περιμένει κανείς να φάω ψάρι με chopsticks (πράγμα που συμβαίνει συχνά).
3)  Οι Ιάπωνες αλληλογραφούν. Ναι, εννοώ πως στέλνουν γράμματα και κάρτες ο ένας στον άλλο. Πριν σας φανεί περίεργο που το βάζω στη λίστα με τα οφθαλμοφανή, σκεφτείτε πότε ήταν η τελευταία φορά που διαβάσατε ή γράψατε γράμμα σε φίλο σας (ο οποίος δεν μένει στο Β.Πόλο αλλά στη διπλανή πόλη και έχει email, Facebook, κινητό κτλ)...
Τα Ιαπωνικά Ταχυδρομεία (η ιδιωτικοποίηση των οποίων προκάλεσε πολιτική διαμάχη από αυτές που δεν βλέπει κανείς συχνά στην Ιαπωνία) προσφέρουν υπηρεσίες άριστης ποιότητας: τις προαλλες έστειλα ένα ΑΠΛΟ δέμα στην Οσάκα στις 7 το απόγευμα και το επόμενο πρωί είχε παραδοθεί. Πολλά υποκαταστήματα είναι ανοιχτά και το σαββατοκύριακο (κατά τη διάρκεια του οποίου οι παραδόσεις/παραλαβές γίνονται κανονικά). Αν ο ταχυδρόμος έρθει και δεν με βρει, αφήνει το γνωστό σημείωμα. Η διαφορά είναι πως αν επιστρέψω αργότερα και το δω, μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο και να του ζητήσω να περάσει πχ γύρω στις 8 το βράδυ! Φοβερό; 
4) Τα φυσικά φαινόμενα και οι εποχές είναι ένα κεφάλαιο με το οποίο δεν έχω εξοικειωθεί ακόμη αλλά μπορώ να πω τα εξής: 
4α) Ο Ιούνης είναι ο μήνας των βροχών (κάτι σαν το δικό μας Σεπτέμβρη αλλά με άπειρες βροχές) . 
4β) Το καλοκαίρι διαρκεί 2 μήνες (Ιούλιο - Αύγουστο) αλλά μέχρι τα τέλη Οκτώβρη ο καιρός είναι σχετικά καλός (όταν ήρθα από την Ελλάδα φορούσα φούτερ, ζακέτα και μπουφάν οπότε μέχρι να φτάσω στο σπίτι κόντεψα να πάθω θερμοπληξία).
4γ) Δεν περνάει 3ήμερο χωρίς σεισμό, αν και συνήθως είναι τόσο μικροί που δεν τους συνειδητοποιούμε. 
4δ) Το τσουνάμι (ιαπωνική λέξη η οποία χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου), με το οποίο οι περισσότεροι ήρθαμε σε επαφή για πρώτη φορά το 2004, για τους Ιάπωνες δεν ήταν καθόλου μακρινό και απίθανο φαινόμενο ακόμη και πριν την περσινή καταστροφή. Στην πραγματικότητα η σεισμολογική υπηρεσία εκδίδει αναφορές μετά από κάθε σεισμό, στις οποίες γνωστοποιεί αν η δόνηση μπορεί να προκαλέσει τσουνάμι (όλα αυτά σε διάστημα 1-2 λεπτών από το σεισμό).
4ε) Άλλο φαινόμενο που δεν θεωρείται άγνωστο και μακρινό είναι οι τυφώνες, οι οποίοι περνάνε από την Ιαπωνία κάθε χρόνο (να πουν ένα γεια, μην τυχόν και στραβώσουν οι Ιάπωνες). 
5) Για να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα,  οι μαθητές φοράνε σχολικές στολές (μα γιατί τις λέγαμε ποδιές;) . Για κάποιο λόγο οι στολές αυτές μοιάζουν με ναυτικές (βέβαια και στην Ελλάδα του '60 τα παιδιά των πλουσίων είχαν κάτασπρες ναυτικές στολές για τις Κυριακές και τις αργίες, αλλά ας μην μπλέκουμε άσχετους παραλογισμούς) . Το θέμα είναι πως η σχολική στολή υπάρχει και τη συναντά κανείς παντού, όλες τις ώρες και μέρες. Ακόμη και τα σαββατοκύριακα, το μετρό είναι γεμάτο παιδιά που φοράνε τα ίδια ρούχα για να πάνε φροντιστήριο, ποδόσφαιρό, κολυμβητήριο κτλ. Πρακτικά έχει λογική καθώς δεν ξοδεύεις μια περιουσία σε ρούχα για τον 15χρονο γιο σου που σε 6 μήνες θα χρειάζεται ρούχα 2 νούμερα μεγαλύτερα (οι νέες γενιές βγαίνουν  XL ακόμη και εδώ!). Επίσης, λειτουργεί αποτρεπτικά καθώς οι στολές φέρουν το όνομα και το σήμα του σχολείου στο οποίο πηγαίνει ο μαθητής (οπότε αν κάποια θείτσα ενοχληθεί από τη συμπεριφορά των μαθητών τηλεφωνεί στο σχολείο και κάνει παράπονα). 
Η στολή των μαθητών του δημοτικού με την τσάντα randoseru (ランドセル)  και το κοντό σορτσάκι/την  φούστα χειμώνα καλοκαίρι είναι από τις πιο χαρακτηριστικές της  σύγχρονης Ιαπωνίας! 
6) Τα φαρμακεία μοιάζουν με σούπερ-μάρκετ (και πουλάνε πολλά άσχετα προϊόντα, όπως πχ πατατάκια)
7)Οι επιβάτες του μετρό και του ηλεκτρικού κοιμούνται χωρίς το φόβο πως κάποιος θα τους κλέψει την τσάντα, το κινητό, το πορτοφόλι. Έχουν επίσης τη μαγική ικανότητα που κάθε ξένος επισκέπτης θαυμάζει, να κοιμούνται μέχρι τη στιγμή που το τραίνο θα φτάσει στο σταθμό τους και να ξυπνάνε τη στιγμή που ανοίγει η πόρτα! Και όλα αυτά ενώ παράλληλα ακούνε μουσική, που σημαίνει πως δεν ακούν τις ανακοινώσεις. Δεν υπερβάλλω καθόλου, κάποια στιγμή θα τραβήξω βίντεο και θα καταλάβετε τις μαγικές διαστάσεις του φαινομένου!
Όσο είμαστε στο θέμα του ύπνου, να πω πως οι Ιάπωνες (που ως γνωστόν δουλεύουν ατελείωτες ώρες) έχουν τον ύπνο στο τσεπάκι τους και δεν χάνουν ευκαιρία ξεκούρασης (με το δίκιο τους). Έτσι λοιπόν θα συναντήσει κανείς ανθρώπους κάθε ηλικίας, που στέκονται όρθιοι με τα μάτια κλειστά όσο περιμένουν το φανάρι για να περάσουν απέναντι ή στις κυλιόμενες σκάλες. 
Πριν κλείσουμε το κεφάλαιο ύπνος, να σας πω ότι πολλοί κοιμούνται στις καφετέριες. Όχι στις μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις, αλλά στις αλυσίδες τύπου Starbucks (τοπικές αλυσίδες Doutor, Saint Marc, Excelsior, Tully's κ.α.) Παίρνεις τον καφέ σου (ο οποίος στις ιαπωνικές αλυσίδες είναι σημαντικά φτηνότερος), πιάνεις μια γωνία, και αρχίζεις να ροχαλίζεις. Αυτό φυσικά δημιουργεί προβλήματα, καθώς με 2 ευρώ πιάνεις ένα τραπέζι για 5-6 ώρες, οπότε πολλές επιχειρήσεις έχουν αναγκαστεί να βάλουν πινακίδες τύπου "Σας ευχαριστούμε που δεν κοιμάστε" . 
8) Ένα άλλο φαινόμενο που αρχικά με σόκαρε ήταν το γεγονός πως οι Ιάπωνες δεν καπνίζουν,μεν, στους δρόμους, καπνίζουν όμως στα εστιατόρια, τα μπαρ και τις καφετέριες!  Επίσης στους σιδηροδρομικούς σταθμούς υπάρχουν χώροι καπνιστών σε κάθε αποβάθρα. Έχοντας συνηθίσει στα δεδομένα Τουρκίας, όπου με ελάχιστες εξαιρέσεις, το κάπνισμα απαγορεύεται αυστηρά σε κλειστούς χώρους, ξενέρωσα απίστευτα όταν γύρισα σπίτι από την πρώτη μου βραδινή έξοδο στο Τόκιο και βρωμούσα καπνό.

Αυτά για το πρώτο μέρος. Η λίστα είναι τεράστια και θα ακολουθήσουν πολλά περίεργα! 

Tuesday 3 April 2012

Στο ζωολογικό κήπο του Ueno

Την περασμένη εβδομάδα επισκεφτήκαμε, με μια συμμαθήτριά μου, το ζωολογικό κήπο στην περιοχή Ueno. Είδαμε πιγκουινους, πάντα, λιοντάρια, φώκιες, τίγρεις, μαϊμούδες, γορίλες, ανακόντα, ιπτάμενες νυχτερίδες, χελώνες τεραστίων διαστάσεων, λεμούρ, πολικές αρκούδες, ελέφαντες, ιπποπόταμους, ρινόκερους, καγκουρό και πολλά άλλα που αδυνατώ να απαριθμήσω.
 Ο ζωολογικός κήπος είναι τεράστιος, δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο για τα κλουβιά των ζώων, που σε κάποιες περιπτώσεις μετά βίας προσφέρουν βασική ελευθερία κινήσεων. Από τη μία χαιρόμουν που έβλεπα για πρώτη φορά δεκάδες είδη ζώων, από την άλλη όμως αποφάσισα πως δεν μου αρέσουν οι ζωολογικοί.  Τα ζώα είναι στην καλύτερη περίπτωση βαριεστημένα και στη χειρότερη φοβερά δυστυχισμένα.  Τέλος πάντων, ας περάσουμε στις -κατά κοινή ομολογία πολύ πιο χαρούμενες- φωτογραφίες.



Το σουρικάτα, ή μίρκατ, έγινε γνωστό και αγαπήθηκε μέσα από την ταινία Ο Βασιλιάς των Λιονταριών και το ρόλο του Τιμόν. 
 Οι πιγκουίνοι ήταν πολύ μικρότεροι από ό,τι περίμενα και βρωμούσαν ψαρίλα. Τώρα καταλαβαίνω το μέγεθος της θυσίας που κάνουν όσοι πάνε στην Ανταρκτική για να γυρίσουν ντοκυμαντέρ!
 Ένα τμήμα του ζωολογικού είναι αφιερωμένο στα οικόσιτα ζώα, τα οποία ένα μέσο παιδί που μεγαλώνει στο Τόκιο δεν θα είχε την ευκαιρία να δει, υπό άλλες συνθήκες. Κατσίκες, πρόβατα,κότες, λάμα, γουρούνια...Πολλά μάλιστα δεν ήταν σε περιφραγμένους χώρους οπότε μπορούσαν να παίξουν μαζί τους τα (μικρά και μεγάλα) παιδιά.

Μα μέχρι και τα κοκόρια περίεργα είναι σε αυτή τη χώρα! Είναι ουρά αυτή; 

Ο μακάκας δεν χάνει ευκαιρία για παιχνίδι. 




Αυτά από το ζωικό βασίλειο. Να προσθέσω μόνο πως ο ζωολογικός βρίσκεται στο πάρκο Ueno, το οποίο είναι τεραστίων διαστάσεων και το οποίο δεν προλάβαμε να δούμε (μας πήρε 5 ώρες να περπατήσουμε από την είσοδο ως την έξοδο, χωρίς μεγάλες στάσεις!)
Θα επιστρέψω κατά τα μέσα Απριλίου, αφού ανθίσουν οι κερασιές (sakura), τις οποίες λατρεύουν οι Ιάπωνες.
**UPDATE** 
Γιατί βιάζομαι να μιλήσω; Μαθαίνω τώρα πως έρχεται θύελλα οπότε δεν πάμε πουθενά!  Άκυρη η τράμπα αγγλικά-ιαπωνικά λοιπόν. Άλλη φορά. 
Και προσθέτω: Μα είναι χώρα αυτή; Μία οι σεισμοί,μία τα τσουνάμι και σαν να μην έφταναν αυτά έρχεται και τυφώνας; Έλεος!
Πέρα από την πλάκα τώρα, βγήκαν κάτι ειδικοί και είπαν πως αναμένεται μεγασεισμός, ανάλογα με το μέγεθος του οποίου θα δημιουργηθεί τσουνάμι μέχρι και 34 μέτρων! Είναι δυνατόν; Τόσο όμορφη χώρα, λες και την έφτυσαμ ο Εγκέλαδος, ο Αίολος και ο Ποσειδώνας μαζί!


Σας είχα υποσχεθεί περισσότερες αναρτήσεις τώρα που έχουμε διακοπές. Οι διακοπές όμως είναι και για να κάνουμε νέα πράγματα, όχι μόνο για να γράφουμε όσα κάναμε. Έτσι λοιπόν, την περασμένη Πέμπτη πήγα στο ζωολογικό κήπο, την Παρασκευή σε maid café, την Κυριακή στο πρώτο μου Ohanami(お花見)και σήμερα θα συναντήσω για πρώτη φορά την κοπέλα με την οποία θα κάνω ανταλλαγή γλωσσών (language exchange) . Όπως καταλαβαίνετε, τρέχω πυρετωδώς να απολαύσω τις τελευταίες μέρες πριν την επιστροφή στο σχολείο. Θα γράψω όμως για όλα τα παραπάνω αναλυτικά, αν όχι σήμερα σίγουρα μέσα στην εβδομάδα!