Για να μην σας αφήνω με τη -λανθασμένη- εντύπωση πως δεν μου αρέσει η ιαπωνική κουζίνα, είπα να αφιερώσω μερικές αναρτήσεις στα αγαπημένα μου φαγητά. Σε αυτά φυσικά περιλαμβάνεται το σούσι, το οποίο είναι και το μοναδικό παγκοσμίως γνωστό ιαπωνικό φαγητό, το τακογιάκι, το ουντόν και άλλα. Πριν από αυτό όμως, θα κάνω μια σύντομη αναφορά στα βασικά υλικά, καθώς η παραδοσιακή ιαπωνική κουζίνα δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας.
Πρώτα στη λίστα είναι, φυσικά, τα φύκια. Στην Ελλάδα έχω την εντύπωση πως μπορεί να τα βρει κανείς (μετά κόπων και βασάνων) μόνο σε μεγάλα σούπερ-μάρκετ κυρίως της Αθήνας καθώς και σε μερικά πολύ ψαγμένα (και εξίσου πανάκριβα) καταστήματα βιολογικών προϊόντων.
Στην Ιαπωνία τα φύκια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής. Τα βρίσκει κανείς φρέσκα, σε αποξηραμένη μορφή, σε σκόνη, σε πολτούς (σαν μαρμελάδα). Υπάρχουν διάφορα είδη, το καθένα από τα οποία χρησιμοποιείται σε διαφορετικές συνταγές. Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε αυτό το άρθρο (στα αγγλικά).
Το ρύζι, το οποίο τρώγεται κυρίως νερόβραστο αντικαθιστά το ψωμί, το οποίο δεν είναι ούτε κατά διάνοια εξίσου δημοφιλές. Σε αυτό μπορεί να προσθέσει κανείς σχεδόν τα πάντα: λαχανικά, ψάρι, φύκια, κρέας κ.α. Όχι όμως σως σόγιας (πράγμα το οποίο γράφουν με μεγάλα γράμματα όλοι οι τουριστικοί οδηγοί, καθώς θεωρείται προσβολή προς αυτόν που ετοίμασε το γεύμα αλλά και για άλλους λόγους).
Το ψάρι είναι κεντρικό στοιχείο της ιαπωνικής διατροφής. Στις πιο παράξενες εκδοχές του το βρίσκει κανείς αποξηραμένο και τριμμένο, να χρησιμοποιείται όπως η παρμεζάνα σε ζυμαρικά!
Θα έλεγε κανείς πως εδώ μπορεί να τελειώσει η λίστα,καθώς απαριθμήσαμε τα απολύτως αναγκαία στην ιαπωνική διατροφή. Υπάρχουν όμως και άλλα υλικά, τα οποία την καθιστούν μοναδική. Σε αυτά συγκαταλέγονται:
Τα ζυμαρικά σόμπα(από μαυροσίταρο) και ουντόν(από σιτάρι), τα οποία χρησιμοποιούνται τόσο ζεστά όσο και κρύα με διάφορους τρόπους.
Η πιπερόριζα (τζίντζερ), η οποία χρησιμοποιείται ως αρωματικό σε διάφορα πιάτα. Μια και είμαστε στα μπαχαρικά, ας αναφερθούμε και στο γουασάμπι, το οποίο φημίζεται για την ικανότητα του να σε κάνει ακόμη και να κλάψεις! Ό,τι πρέπει για τους λάτρεις του καυτερού.
Η σόγια, από την οποία παράγονται δεκάδες προϊόντα με κεντρικό ρόλο στην ιαπωνική κουζίνα (ένα από τα οποία είναι και το τόφου, που εμφανισιακά μοιάζει με τη φέτα αλλά φτιάχνεται από γάλα σόγιας.
Το πράσινο τσάι(ότσα), το οποίο χρησιμοποιείται όχι μόνο ως ρόφημα αλλά και στην παρασκευή γλυκών.
Οι ρίζες μπαμπού, οι οποίες είναι θρεπτικές και νόστιμες και χρησιμοποιούνται κυρίως στις σαλάτες.
Τα μανιτάρια σίτακε, ερίνγκι και άλλα.
Τα τουρσιά, τα οποία φτιάχνονται με διαφορετικό τρόπο από ότι στην Ελλάδα ή την Τουρκία αλλά δεν υστερούν σε γεύση ή ποικιλία.
Είμαι βέβαιη πως αργότερα θα θυμηθώ κάτι άλλο και θα αναφωνήσω "Καλά είναι δυνατόν να το ξέχασα;". Τα παραπάνω όμως είναι τα υλικά που θα συναντήσετε με τη μεγαλύτερη συχνότητα στην ιαπωνική κουζίνα. Ακολουθεί ανάρτηση για το σούσι. Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για κάποιο άλλο φαγητό, δεν έχετε παρά να το ζητήσετε!
Μου άνοιξες την όρεξη βραδιάτικα...
ReplyDelete