Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Friday 28 September 2012

Και με τυφώνες, και με καταιγίδες...


...δεν με σταματάει κανείς από τις διακοπές που τόσο καιρό σχεδιάζω ! Εγώ στην Οκινάουα θα πάω και ας χαλάσει τον τόπο ο Jelawat! 
10 ημέρες, 5 νησιά, δεκάδες κάρτες μνήμης για αμέτρητες φωτογραφίες και συσσωρευμένη ενέργεια εξαιτίας της έλλειψης θαλασσινού τσαλαβουτήματος όλο το καλοκαίρι: νομίζω πως η συνταγή εγγυάται επιτυχία, ό,τι καιρικές συνθήκες και να επικρατήσουν. 
Ετοιμαστείτε λοιπόν για εικόνες από καταγάλανα νερά και χρυσαφένιες παραλίες, νησιά καλυμένα 100% από ζούγκλα και μέρη στα οποία γράφτηκε παγκόσμια ιστορία.  
Να πω όμως πως την επιστροφή στο Τόκυο θα την ακολουθήσει η έναρξη των πρωινών μαθημάτων, οπότε ενδέχεται να αργήσουν λίγο οι σχετικές αναρτήσεις. 
Μέχρι τότε λέω να απέχω από ηλεκτρονικές υπηρεσίες πλην του Skype  (έχω και μια μανούλα που ανησυχεί) οπότε τα λέμε στην επιστροφή!

Thursday 20 September 2012

Διαγωνισμός ομιλίας!


Η μέρα ξεκίνησε με πρωινό εγερτήριο στο οποίο καθόλου δεν έχω συνηθίσει. 
Ο ετήσιος διαγωνισμός ομιλίας του σχολείου μας ξεκινούσε στις 9 οπότε έπρεπε να φτάσω στην άλλη άκρη του Τόκυο (ψιλοϋπερβάλλω αλλά φταίει η έλλειψη ύπνου) .
Την τάξη μας εκπροσωπούσε ο Λι-σαν, από την Ταϊβάν, ο οποίος ήρθε ντυμένος σαν χαρακτήρας από το Μάτριξ. Δεν ήταν ο μόνος. 
Την περασμένη εβδομάδα ο Λι σαν αποφάσισε πως μια ξερή ομιλία δεν είχε τίποτα να προσφέρει στους μαθητές, οπότε θέλησε να τους διασκεδάσει. Το σενάριο για την 4λεπτη ομιλία του απαιτούσε κομπάρσους, οπότε εγώ, ο Ο-σαν και ο Σοϊκου-σαν καταλήξαμε να του κάνουμε παρέα επί σκηνής. 
Το θέμα της ομιλίας δεν θα σας το αναλύσω καθώς έχει ελάχιστη σημασία. Σημασία έχει η αντίδραση του κοινού που δεν σταμάτησε να γελάει (μαζί τους και εγώ, αν και έπρεπε να παραμείνω σοβαρή - είναι δυνατόν να μου ζητάνε τέτοιο πράγμα; παράλογο!) 
Τις ομιλίες ακολούθησαν 2 επιδείξεις χορού, η μία πιο περίεργη από την άλλη και τέλος, τα βραβεία.
Ο Λι-σαν κατέληξε να κερδίσει το τρίτο βραβείο (!) και μια δωροεπιταγή για βιβλιοπωλείο (την οποία δεν φάνηκε να εκτιμάει ιδιαίτερα).   Είπαμε λοιπόν να το γιορτάσουμε και πήγαμε για φαγητό στο Shin-Okubo, την Koreatown του Τόκυο. Εκεί συναντήσαμε και ένα φίλο του Λι-σαν, ο οποίος γυρνάει τον κόσμο με ποδήλατο!
Τώρα όμως είναι αργά σύμφωνα με το βιολογικό μου ρολόι, οπότε λέω να πάω για ένα υπνάκο πριν αρχίσω διάβασμα για αύριο!

Tuesday 11 September 2012

Η ομορφιά της αγγλικής γλώσσας!

Η αγγλική γλώσσα, ως η πλέον διαδεδομένη σε κάθε γωνιά του πλανήτη, πέφτει συχνά θύμα  ακατανόητων μεταφράσεων. Στην Ιαπωνία, όπου η λατρεία για ο,τιδήποτε ξενόφερτο ξεπερνά κάθε φαντασία, αλλά το επίπεδο γνώσης της αγγλικής γλώσσας (ή  οποιασδήποτε άλλης ξένης γλώσσας) είναι φοβερά χαμηλό, η καθημερινή ζωή είναι γεμάτη κωμικές, τραγικές και μυστηριώδεις ταμπέλες. Γεμάτα είναι επίσης τα μενού των εστιατορίων από μεμονωμένες  λέξεις, όχι όμως από μεταφράσεις. Βλέπει, λοιπόν, κανείς Soft drinks και σπεύδει να διαβάσει τη συνέχεια, για να ανακαλύψει πως τα αναψυκτικά είναι γραμμένα αποκλειστικά στα ιαπωνικά (ακόμη όταν πρόκειται για αγγλικά ονόματα όπως πχ το gingerale). 
Ακολουθούν μερικά -μόνο- από τα μαργαριτάρια που μαστίζουν τη χώρα.
Την 1η φωτογραφία την έχω δημοσιεύσει και στο παρελθόν, σε ανάρτηση που αφορούσε τις εκλογές. Ο κύριος της αφίσας είναι υποψήφιος για κάποιο δημόσιο αξίωμα και όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, απαριθμεί  τους στόχους και τις αρετές του. Στις αρετές του περιλαμβάνεται το γεγονός πως είναι τυχερός, πράγμα το οποίο κρίθηκε σωστό να γραφτεί στα αγγλικά. 
 Ένα σοβαρό πρόβλημα που έχουν οι Ιάπωνες (και άλλοι από την ίδια γλωσσική οικογένεια) είναι η αδυναμία κατανόησης του ρόλου των άρθρων σε μια πρόταση. Για αυτό το λόγο τα άρθρα ή λάμπουν δια της απουσίας τους (όπως στην περίπτωση της 2ης  και της 3ης φωτογραφίας) ή τα συναντά κανείς στα πιο άσχετα σημεία (έχω δει πχ "The Mr. Tanaka decided...") 
Ενίοτε η γραμματική δεν σε απασχολεί καθόλου γιατί την προσοχή σου έχει τραβήξει το περιεχόμενο. Δεν ξέρω ποιος εκεί στην Tokyo Metro σκέφτηκε πως το "Η θέση σας πρέπει να έχει το ίδιο εύρος με τον πισινό σας, όχι με τα ανοιχτά σας πόδια" είναι φυσιολογική ταμπέλα αλλά ίσως θα έπρεπε να πάρουν και μια δεύτερη γνώμη.
Δυστυχώς πολλές φορές δεν μπορείς να διαφωνήσεις ούτε με τη σύνταξη, ούτε με τη γραμματική, ούτε καν με την επιλογή λεξιλογίου, καθώς δεν έχεις ιδέα τι ήθελε να πει ο συντάκτης του κειμένου. 

"7 μέρες, 17 μέρες και 27 μέρες είνα κρέπες 100 γιεν έκπτωση. "
Τι να πεις, πως διαφωνείς;

Γεύση καθημερινότητας

Είπα να μοιραστώ μαζί σας το πρόγραμμα μιας τυπικής ημέρας στο Τόκιο.
Εγερτήριο μεταξύ 9 και 10.30 αναλόγως με τις υποχρεώσεις της ημέρας. Πρώτα καφές, αργότερα πρωινό.
Αν έχουμε διαγώνισμα εκείνη τη μέρα, διάβασμα της τελευταίας στιγμής. Αν όχι, λίγη προετοιμασία για την ορθογραφία (καθημερινό μαρτύριο) και μια γρήγορη ματιά στην επικαιρότητα.
Βγαίνω από το σπίτι γύρω στις 12. 
Πρώτη στάση το γραμματοκιβώτιο. Πάντα υπάρχει κάτι με το οποίο δεν θέλεις να επιβαρύνεις τον κάδο ανακύκλωσης στο σπίτι σου (όπως πχ διαφημίσεις για υπηρεσίες "μασάζ").
Απέναντι από την πολυκατοικία το μετρό. Στην είσοδο, υπάλληλοι μεσιτικών γραφείων που μοιράζουν διαφημιστικά. 
Μέσος χρόνος αναμονής στο σταθμό: 2' αν έχεις καλό timing , 4' αν είσαι γκαντέμης (συνήθως βλέπω τις πόρτες να κλείνουν τη στιγμή που πατάω το πόδι μου στην αποβάθρα).  
Αλλάζουμε τραίνο μετά από 15'. Η μπλε γραμμή βρίσκεται στην άλλη άκρη του σταθμού οπότε αν τύχει να αργήσω τρέχω σαν παλαβή για κάνα 2λεπτο. Άλλα 8 λεπτά στο τραίνο και φτάσαμε. Η έξοδος από το σταθμό είναι ένα μικρό σοκ το οποίο δεν ξεπερνάς όσες φορές και αν επαναλάβεις τη ρουτίνα. Το Τακαντανομπάμπα είναι βρώμικο, θορυβώδες, γεμάτο βιαστικό (και ενίοτε αγενή) κόσμο. 
Περνώντας κάτω από τη γραμμή του ηλεκτρικού, καλύπτω τα αυτιά μου αν τύχει να περνάει τραίνο, ενώ ταυτόχρονα βρίζω από μέσα μου. Τι ήθελα και διάλεξα αυτό το σχολείο; Τόσα και τόσα υπήρχαν.  
Περνάω έξω από τα Mac και μου κόβει την ανάσα τόσο η ελεεινή μυρωδιά όσο και όλος ο κόσμος που περιμένει να αγοράσει ένα βρωμοσάντουιτς των 100 γιεν. Λίγα μέτρα παρακάτω είναι το σχολείο μου. Γρήγορη στάση στο κομπίνι (μπακάλικο-αλυσίδα) για νερό και φαγητό. Στο μεταξύ η ζέστη και η υγρασία είναι σε ανυπόφορα επίπεδα οπότε έχω λαχανιάσει παρά το γεγονός πως περπάτησα για 2 λεπτά!
Στο ασανσέρ αν τύχει να συναντήσω κανένα από τους συμμαθητές μου, αρχίζουμε τη γκρίνια "Atsui desu neeee!" (Πολλή ζέστη!) Έτσι περνάει και το πρώτο πεντάλεπτο στην τάξη.
Κατά τις 3 έχουμε το "μεγάλο" διάλειμμα. 15 λεπτά για τσιγάρο/φαγητό/καφέ/κουτσομπολιό κτλ...
Στις 5 που τελειώνει το μάθημα, δεν προλαβαίνουν να ανοίξουν οι πόρτες και αρχίζει το ποδοπάτημα για να προλάβουμε το ασανσέρ. Λίγο αργότερα θα αρχίσει και το πρώτο κύμα επιστροφών από τη δουλειά οπότε κανείς δεν θέλει να κολλήσει στο σαρδελοκούτι του μετρό.
Λίγο πριν τις 6 θα μπω στο σπίτι, κουρασμένη, ιδρωμένη/παγωμένη (αναλόγως με την εποχή) και με μούτρα ως το πάτωμα. Και τώρα ποιος διαβάζει;
Απάντηση: Όχι εγώ, άστο για το πρωί. Αν ο καιρός είναι καλός (πράγμα σπάνιο στις καυτές μέρες που διανύουμε) και έχω καλή παρέα, παίρνω τη φωτογραφική και ξαναβγαίνω. Αν όχι, ένα βιβλίο, καμιά σειρά στον υπολογιστή, λίγη γυμναστική, κανένα κρασάκι. Οι καθημερινές περνάνε χωρίς ιδιαίτερα σκαμπανεβάσματα, πράγμα που κάνει τη ζωή στο Τόκιο εύκολη 
(ειδικά μετά τις περιπέτειες στη ζούγκλα της Τουρκίας). 
Το γεγονός πως δεν μπορείς να βγεις όποτε θέλεις (το μετρό σταματάει τα μεσάνυχτα και οι τιμές των ταξί είναι απαγορευτικές), να πας σε μπαρ (τα μπαρ είναι περίεργο και ακριβό concept εδώ) ή να χορέψεις χωρίς να τσαλαπατηθείς στα club  είναι αυτά που κρατάνε πολλούς ξένους μακριά, αλλά όντας σκατόγρια στην ψυχή, απλά αρχίζω να πίνω με τους φίλους μου νωρίς το απόγευμα, προλαβαίνω το τελευταίο τραίνο και χορεύω στο Kento's που είναι γεμάτο γερασμένα Παιδιά των Λουλουδιών.

Saturday 1 September 2012

Οι Τρεις Σοφοί Πίθηκοι


Σε μια πρόσφατη ανάρτηση για την πόλη Nikkō, αναφέρθηκα στους 3 σοφούς πιθήκους, οι οποίοι αποτελούν την προσωποποίηση του ρητού "Μην βλέπεις τίποτα κακό, μην ακούς τίποτα  κακό, μην λες τίποτα κακό" . Το ρητό αυτό έχει τις ρίζες του τόσο στη βουδιστική παράδοση, όσο και στις διδαχές του Κομφούκιου. Έχει επίσης πολλές ερμηνείες. Μια από αυτές είναι η άποψη πως αν αγνοήσεις την κακία σταματάς τη διάδοσή της. Μια άλλη έχει να κάνει με το τι ερμηνεύει ο καθένας μας ως "κακό" και το πως μπορούμε να παρερμηνεύσουμε καθόλα φυσιολογικές συμπεριφορές. Υπάρχει, τέλος, και η πιο προληπτική άποψη πως αν αποφύγεις την επαφή με το κακό που προκαλούν άλλοι, σώζεσαι από τα αποτελέσματά του. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει την εκδοχή που του αρέσει, ή να καταλήξει σε μια εντελώς δική του ερμηνεία. Στην Τουρκία, για παράδειγμα, υπάρχει η έκφραση "παίζω/κάνω τους 3 πιθήκους", η οποία σημαίνει προσποιούμαι πως δεν καταλαβαίνω κάτι που δεν μου αρέσει / δεν με συμφέρει.
Οι Τρεις Σοφοί Πίθηκοι είναι πασίγνωστοι στην Ασία (ειδικά την ΝΑ) αλλά και στη Δύση (σε μικρότερο βαθμό). Ο Μ.Γκάντι είχε πάντα μαζί του ένα μικρό αγαλματάκι με τα 3 μαϊμουδάκια, (μοναδική εξαίρεση, κατά πολλούς, στο λιτό τρόπο ζωής και την άρνηση υλικών αγαθών). 
Το ποια ερμηνεία του ρητού είχε επιλέξει, δυστυχώς, είναι μάλλον απίθανο να το μάθουμε...