Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Monday 26 August 2013

Το Οτάρου

Η πόλη Οτάρου βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Σάππορο. Στο παρελθόν υπήρξε ένα από τα κυριότερα λιμάνια της Ιαπωνίας, ανοιχτό στο διεθνές εμπόριο από τα τέλη του 19ου αιώνα. Οι επιρροές των εμπορικών σχέσεων με την Αγγλία και την Αμερική είναι εμφανείς στην αρχιτεκτονική της πόλης που πλέον αποτελεί αγαπημένο ταξιδιωτικό προορισμό τουριστών τόσο από την Ιαπωνία όσο και από τη γειτονική Ρωσία. 
Το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης είναι το κανάλι που διασχίζει το κέντρο. Εκατοντάδες τουρίστες ποζάρουν για μια φωτογραφία στις όχθες του.
Το καλοδιατηρημένο κέντρο, με τις βικτωριανές λάμπες και τα ιστορικά κτίρια, προσφέρουν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα χωρίς να απαιτούν την προσοχή του επισκέπτη. Με άλλα λόγια, αντί για αναδρομές στην ιστορία της πόλης, απολαμβάνεις φρέσκο σούσι και τοπική μπύρα. 
Ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε δηλαδή, μετά από τόσες μέρες ορειβασίας, κανό και περιπλανήσεων σε μουσεία.
Στο τέλος της ημέρας κάνουμε μια βόλτα στην περιοχή του σταθμού, όπου τυχαίνει να διοργανώνεται οματσούρι (πανηγύρι).  Τρώμε από ένα κακιγκόρι (θρυμματισμένος πάγος με σιρόπι σε διάφορες γεύσεις) και φεύγουμε για το ξενοδοχείο καθώς η πρωινή πτήση δεν αφήνει περιθώρια για ξενύχτι. 

Friday 23 August 2013

Το ηφαίστειο Ούσου

Η ταμπέλα στην είσοδο του μονοπατιού είναι ξεκάθαρη: Προσοχή, αρκούδες.
Βεβαιωνόμαστε πως τα κουδουνάκια στα σακίδιά μας κάνουν αρκετό θόρυβο ώστε να τις ειδοποιήσουν για την παρουσία μας και ευχόμαστε να μην πεινάνε.
Από διάφορα σημεία, ακόμη και κοντά στο μονοπάτι, αναδύεται καπνός.
Κατά την ανάβαση συναντάμε συχνά προειδοποιητικές πινακίδες: "Αν ακούσετε σειρήνες, τρέξτε να σωθείτε."
Και ξαφνικά ακούμε  σειρήνες. 
Αρχικά νομίζουμε πως πρόκειται για ασθενοφόρο ή περιπολικό από κάποιο κοντινό χωριό αλλά μερικά δευτερόλεπτα αργότερα μπαίνει στο χορό άλλη μια σειρήνα από εντελώς διαφορετική περιοχή.
Είμαστε σχεδόν στην κορυφή. Ακόμη και να τρέξουμε, είναι πιο πιθανό να πέσουμε και να τραυματιστούμε παρά να σωθούμε από την "επερχόμενη" έκρηξη, οπότε σταματάμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται.
Ακολουθούν οι σειρήνες ενός τρίτου οικισμού στους πρόποδες του βουνού. Τι στο καλό; Ούτε εκρήξεις ακούμε, ούτε αλλαγές στην ποσότητα του καπνού βλέπουμε. Σε λιγότερο από ένα λεπτό οι σειρήνες σιωπούν οπότε αποφασίζουμε να συνεχίσουμε. Αν επρόκειτο όντως για έκρηξη θα συνέχιζαν, έτσι δεν είναι;
Αργότερα μαθαίνουμε πως επρόκειτο για άσκηση ετοιμότητας και αναρωτιόμαστε πόσο δύσκολο θα ήταν να αναρτήσουν μια ανακοίνωση στην είσοδο του μονοπατιού.

Από την κορυφή του βουνού είναι ορατός ο κρατήρας ενός από τα πιο ενεργά ηφαίστεια της περιοχής.  Μια από τις ταμπέλες περιγράφει τις αλλαγές που προκάλεσε κάθε γνωστή έκρηξη.  Άλλα τμήματα εξαφανίστηκαν και στη θέση τους σχηματίστηκε ο κρατήτας, άλλα δημιουργήθηκαν από τη λάβα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το Νέο Όρος Σόουα, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά, το οποίο σχηματίστηκε από την ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από περίπου 70 χρόνια.
Στην επιστροφή συναντάμε ένα ζευγάρι από το Χονγκ-Κόνγκ. Μας ρωτάνε αν είδαμε το γκρουπ που κατευθύνεται προς τον κρατήρα. Τους λέμε πως μάλλον πρόκειται για ερευνητική ομάδα και να μην δοκιμάσουν να πηδήξουν το φράχτη. Η κοπέλα γελάει και ρίχνει αγκωνιά στο φίλο της. Μάλλον το σκεφτόντουσαν.
Έχουν ανέβει με τελεφερίκ, οπότε μόλις καταλαβαίνουν πως έχουμε έρθει πεζή σπεύδουν να μας προσφέρουν πορτοκάλια και να μας συγχαρούν. Ούτε 2 ώρες δεν μας πήρε η ανάβαση, αλλά με αυτή τη ζέστη δεν λες όχι σε δροσερά πορτοκάλια.
Τους ευχαριστούμε και φεύγουμε.
Από τους πρόποδες αγοράζουμε φαγητό και φεύγουμε για τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, την πόλη Οτάρου.

Monday 12 August 2013

Η λίμνη Tōya και η λουτρόπολη Tōyako

Το ραντεβού μας με τον Ίτσιρο και τη Μινάκο είναι στη 1. 
Φτάνουμε νωρίς και αποφασίζουμε να τσιμπήσουμε κάτι στο Σταθμό του Νερού. Νηστικό αρκούδι δε χορεύει, είναι δυνατόν να τραβήξει κουπί; 
Στην όχθη της λίμνης Τόγια ορθώνεται ένας μικρός ναό. Είναι αφιερωμένος σε κάποιο πρίγκηπα του 6ου αιώνα. Από μακριά βλέπουμε ένα τζιπ φορτωμένο με κανό. Time to dance.
Το νησάκι Νακατζίμα βρίσκεται στο κέντρο της καλδέρας. Σχηματίστηκε μετά από αιώνες ηφαιστειακής δραστηριότητας και κατοικείται κυρίως από ελάφια. Η απόσταση που το χωρίζει από την ακτή είναι περίπου 4 χιλιόμετρα, οπότε φτάνουμε σχετικά σύντομα. Ο Ίτσιρο δένει το κανό του και αρχίζει να ζεσταίνει νερό για να πιούμε καφέ. Η Μινάκο μας κάνει νόημα να την ακολουθήσουμε. Μπαίνουμε στο δάσος όσο πιο αθόρυβα μπορούμε, για να μην τρόμάξουμε τα ζώα και φύγουν. Κάποια στιγμή η Μινάκο αρχίζει να ψιθυρίζει "Εκεί! Εκεί!" Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μας δείχνει αλλά η βλάστηση είναι πυκνή και το φως λιγοστό. Αρχίζω να ψάχνω μέσα από το φακό της μηχανής και μετά από λίγη προσπάθεια εντοπίζω ένα ελάφι. 
Προσπαθούμε να το πλησιάσουμε χωρίς να τρομάξει αλλά τα ελάφια δεν φημίζονται για την κοινωνικότητά τους. Αρχίζει να τρέχει σαν τρελό και το χάνουμε.  Τα ελάφια -μας λέει αργότερα ο Ίτσιρο- έχουν μονοπάτια που ακολουθούν για να κατέβουν στις μικρές παραλίες του νησιού και να πιουν νερό. Δεν πάνε όπου να'ναι. Στο γυρισμό, βλέπουμε ένα ολόκληρο κοπάδι σε μια παραλία, λίγες δεκάδες μέτρα από το σημείο που βρισκόμασταν. Με το που μας βλέπουν, γίνονται καπνός. Η επιστροφή είναι λίγο πιο κουραστική, καθώς έχει αρχίσει να φυσάει και τα κύματα μας παρασέρνουν πίσω στο νησί. Φτάνουμε στην αφετηρία ξεθεωμένοι και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Εκεί μας περιμένει μια μικρή έκπληξη, καθώς συνειδητοποιούμε πως είναι γιακούζα-friendly και γεμάτο περίεργους τύπους με τατουάζ σε όλο τους το σώμα (σημάδι πως πρόκειται για μαφιόζους).
Οι μεσήλικες γιαπωνέζες που έχουν καταλάβει τα λουτρά κάνουν απίστευτη φασαρία. Όταν αρχίζουν να μαλώνουν βεβαιώνομαι πως πρόκειται για οικογένειες μαφιόζων. 
Στο πάρκινγκ βλέπουμε ένα λεωφορείο γεμάτο μπάνερ και συνειδητοποιούμε πως πηγαίνουν σε κυνομαχίες. Ίου. 
Κάνουμε μια βόλτα στην πόλη και καθόμαστε για φαγητό. Το βράδυ, όπως και κάθε βράδυ κατά τη θερινή περίοδο, διοργανώνεται σόου με πυροτεχνήματα στη λίμνη. Αποφασίζουμε να πάμε, καθώς η εναλλακτική λύση είναι να περάσουμε το βράδυ στο ξενοδοχείο, παρέα με μεθυσμένους νονούς.  Αγοράζουμε τοπικές μπύρες και καθόμαστε στην παραλία. Από τα γύρω ξενοδοχεία έχει αρχίσει να συγκεντρώνεται αρκετός κόσμος. Το ρολόι στην παραλία σημαίνει 8 και το σόου ξεκινάει. 
Η αλήθεια είναι πως δεν τρελαίνομαι για πυροτεχνήματα. Τουλάχιστον όχι όσο οι Ιάπωνες. 
Όσο το πλήθος αναφωνεί "Αααα!" και "Εεεεε!", σκέφτομαι τα ελάφια στο νησάκι Νακατζίμα. Θα έχουν τρομοκρατηθεί τα καημένα. 
Τελειώνουμε τις μπύρες μας λίγο πριν το μεγάλο φινάλε και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Η επόμενη μέρα θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, οπότε δεν πρέπει να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο ύπνου.  

Friday 2 August 2013

Η Κοιλάδα του Διαβόλου

Φεύγουμε από την περιοχή Ασάχι-κάουα και το απόγευμα της ίδιας ημέρας, φτάνουμε στη μικρή πόλη Νομπόρι-μπέτσου.  Μας καλωσορίζει ο κατακόκκινος δαίμονας στην είσοδο της πόλης. Η περιοχή είναι γεμάτη ηφαίστεια και θερμοπίδακες, οπότε κάθε γωνιά ξεχειλίζει με ιαματικά νερά. 
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και έχει ήδη σκοτεινιάσει.  Γρήγορο τσεκ-ιν και κατευθυνόμαστε για τα λουτρά. Μετά από το πρωινό ξύπνημα, τη βόλτα στα χιόνια και τις αμέτρητες ώρες στο αυτοκίνητο, το μόνο που μας σώζει είναι ένα καλό πλατσούρισμα. 
Χαλαροί και πεντακάθαροι, κατευθυνόμαστε προς το εστιατόριο του ξενοδοχείου. 
 Η κούραση της ημέρας έχει μετατραπεί σε πείνα: ο μπουφές με τα παραδοσιακά φαγητά είναι σαν απάντηση στις προσευχές μας. Όταν τελικά αποφασίζουμε να σηκωθούμε , δεν έχει μείνει γωνιά του τραπεζιού που να μην καλύπτεται από άδεια πιάτα.
Τι καλύτερο από μια σύντομη βόλτα μετά το φαγητό; Κατευθυνόμαστε προς το κέντρο και με έκπληξη βλέπουμε εκατοντάδες άτομα να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Κοιταζόμαστε με απορία. Τι στο καλό; 
Δεν πρόκειται καν για ενιαίο γκρουπ. Άλλοι είναι Κινέζοι, άλλοι Κορεάτες, άλλοι φοράνε γιουκάτα του ξενοδοχείου μας και άλλοι του γειτονικού πανδοχείου.  Αποφασίζουμε να ρωτήσουμε κάποιο ντόπιο και μαθαίνουμε πως τα βράδια λαμβάνει χώρα μια εκδήλωση με πυροτεχνήματα, δαιμόνια και τυμπανοκρουσίες. Και όλα αυτά στην είσοδο της Κοιλάδας του Διαβόλου. "Δεν το προλάβατε ε; Κρίμα. Θα είστε και αύριο εδώ;"
Ξενερωμένοι συνεχίζουμε προς τον τόπο του εγκλήματος. Η ατμόσφαιρα είναι φοβερή, ακόμη και χωρίς τις τυμπανοκρουσίες. Οι "δαίμονες", εμφανώς κουρασμένοι, ποζάρουν για τους τουρίστες που θέλουν να τους φωτογραφίσουν και με την πρώτη ευκαιρία το σκάνε.
Στην είσοδο του τοπικού ναού, συναντά κανείς τα ομοιώματα 2 διαβόλων: ο ένας είναι μπλε και ο άλλος κόκκινος, με τα ρόπαλά τους ανά χείρας. Δεν είμαι σίγουρη τι ρόλο παίζουν, αλλά έχουν πλάκα. Λίγο πιο κάτω ακούμε ένα παράξενο θόρυβο. Κόσμος έχει μαζευτεί και κοιτάζει κάτω απο μια γέφυρα. Συνειδητοποιούμε πως πρόκειται για θερμοπίδακα, ο οποίος σύμφωνα με τις πινακίδες εκτοξεύει νερό κάθε 2 ώρες για 30 λεπτά. Το θέαμα είναι παράξενο, όμορφο και  απίστευτα χαλαρωτικό. 
Δυστυχώς,  το βίντεο δεν στέκεται  στο ύψος των περιστάσεων.
 
Το επόμενο πρωί ξυπνάμε σαν σε κινηματογραφικό όνειρο. Η ομίχλη καλύπτει τα πάντα, ωστόσο οι λιγοστές ηλιαχτίδες φωτίζουν πανέμορφα τη μικρή πόλη. Τα πάντα γύρω είναι καταπράσινα. 
Καταβροχθίζουμε το πρωινό μας και συνειδητοποιούμε πως κοιμηθήκαμε σχεδόν 10 ώρες. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο! Ακόμη πιο βιαστικό τσεκ-άουτ και φεύγουμε για την Κοιλάδα του Διαβόλου. Αυτό που αντικρύζουμε ξεπερνά κάθε προσδοκία, όνειρο ή ευχή. Ατμοί αναδύονται από κάθε πλευρά, το χώμα παίρνει αποχρώσεις που μοιάζουν ψεύτικες, η μυρωδιά από τα χημικά ζαλίζει.  Μένουμε άφωνοι. 
Κινέζοι τουρίστες προσεύχονται ο ένας μετά τον άλλο στον τοπικό θεό. Τι να ζητήσεις από τον άρχοντα ενός μέρους σαν κι αυτό; 
Πινακίδες σε κάθε πλευρά μας προειδοποιούν να μην περάσουμε την περίφραξη. Οι θερμοκρασίες στο χώμα αλλά και στο μικρό ρυάκι που διασχίζει την κοιλάδα ξεπερνούν κατά πολύ τις αντοχές μας.  Ακολουθούμε το στενό μονοπάτι που μας υποδεικνύει οτι υπάρχει και συνέχεια. Μετά από αρκετή ώρα φτάνουμε σε μια τεράστια λίμνη της οποίας τα νερά βράζουν. Όλη η περιοχή μυρίζει θειάφι, το χώμα τριγύρω είναι μαύρο. Πρόκειται για τη λίμνη Οογιούνουμα, η οποία σχηματίστηκε μετά από μια ηφαιστειακή έκρηξη,  ποιος ξέρει πριν πόσους αιώνες. Το θέαμα είναι εξωπραγματικό, βγαλμένο από παραμύθια με κακές βασίλισσες και μαγεμένα δάση.
Ξαναμπαίνουμε στο δάσος και αυτή τη φορά αλλάζουμε κατεύθυνση. Φτάνουμε σε ένα ποταμάκι με ζεστό, κατάλευκο νερό. Οι ταμπέλες μας προειδοποιούν να δοκιμάσουμε τη θερμοκρασία πριν βυθίσουμε τα πόδια μας. 
Κάθομαι, κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω τους ήχους της φύσης. Το ποταμάκι, τα πουλιά, ο αέρας. Παράλληλα ακούω μια φωνή να μου λέει να μη φύγω. Ομολογώ πως είμαι μαζί της και ας είναι σημάδι παράνοιας. Λίγα λεπτά αργότερα αρχίζει να βρέχει και -προς απογοήτευση της φωνής- σηκώνομαι βιαστικά. Ώρα για αναχώρηση.