Σαββατοκύριακο στο Πουσάν

Ο Ιούλιος με βρήκε στο τσιμεντένιο Τόκυο, όπου ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις από τη ζέστη είναι να πας σε ένα από τα αμέτρητα εμπορικά κέντρα. Η υγρασία τις περισσότερες ημέρες ξεπερνούσε το 90% οπότε η σκιά ενός δέντρου δεν βοηθούσε ιδιαίτερα την κατάσταση. 

Οι παραλίες γυρω από το Τόκυο δεν φημίζονται για την ποιότητά τους, οπότε αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε σε μια από τις πιο διάσημες παραλίες της Ανατολικής Ασίας, στην πόλη Πουσάν της Ν.Κορέας.

Το Πουσάν είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλης της Κορέας και ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια στον κόσμο. Βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της κορεατικής χερσονήσου και η πτήση από το Τόκυο διαρκεί λιγότερο από 2 ώρες.

Στα αξιοθέατα της συγκαταλέγονται 2 διάσημοι ναοί, ένας εκ των οποίων είναι χτισμένος δίπλα στη θάλασσα, πράγμα σπάνιο. 

Εδώ βρίσκεται επίσης το μοναδικό νεκροταφείο του ΟΗΕ στον κόσμο.

Είναι αφιερωμένο στους στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους στον Πόλεμο της Κορέας, φαντάρους από δεκάδες χώρες, μεταξύ των οποίων φυσικά και η Ελλάδα (σιγά μη χάναμε ευκαιρία να θυσιάσουμε τις ζωές νέων παιδιών για ένα πόλεμο στην άλλη άκρη του κόσμου)

Οι ντόπιοι -αν και μιλούν ελάχιστα αγγλικά/ιαπωνικά- είναι φιλόξενοι και ευγενικοί, το φαγητό πεντανόστιμο, η πόλη εύκολα προσβάσιμη. 

 Παρά τη σχεδόν μηδενική εγκληματικότητα η βραδινή ζωή είναι έντονη. Ο κόσμος στους δρόμους είναι πολύς, trendy  (οι Κορεάτες έχουν κόλλημα με τη μόδα) και καλοδιάθετος. Παρέες κάθε ηλικίας σταματούν στις καντίνες και τους πλανόδιους που πουλάνε το τοπικό "βρώμικο". 

Το επόμενο πρωί κατευθυνόμαστε για την ψαραγορά Jagalchi. Πωλητές κάθε ηλικίας μας καλούν να δοκιμάσουμε την πραμάτεια τους και  βροντοφωνάζουν πως "σπαρταράει".

Καταλήγουμε σε ένα από τα ψαράδικα-εστιατόρια, όπου απολαμβάνουμε ένα λουκούλειο και σχεδόν τζάμπα γεύμα. Η ιδιοκτήτρια δεν μιλάει αγγλικά οπότε κάνουμε μια προσπάθεια να συνεννοηθούμε στα κορεάτικα. Οι προσπάθειές μας πέφτουν -φυσικά- στο κενό και καταλήγουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο φαγητά στα διπλανά τραπέζια λέγοντας "Αυτό!" 

Το σαββατοκύριακο περνάει γρήγορα και πριν το καταλάβουμε έρχεται η ώρα να πάμε στο αεροδρόμιο.  Γυρνάμε στο Τόκυο με βαριά καρδιά αλλά αποφασισμένοι να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατό. 

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.