Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Friday 13 December 2013

Γιακουσίμα, το καταπράσινο νησί

Μετά από μήνες απουσίας από το blog, βρήκα επιτέλους το χρόνο να επιστρέψω με φωτογραφίες από ένα ταξιδάκι που έκανα στις αρχές Σεπτεμβρίου. 


Το νησί Γιακουσίμα βρίσκεται κοντά στο νοτιότερο από τα 4 μεγάλα νησιά, το Κιούσου. 
Μεγάλο τμήμα του νησιού καλύπτεται από ένα καταπράσινο υγροβιότοπο που αποτελεί Παγκόσμια Φυσική Κληρονομιά της UNESCO.  Οι ελάχιστοι κάτοικοι του νησιού περιορίζονται στους παραλιακούς οικισμούς κατά μήκος του δρόμου που κάνει τον κύκλο του νησιού.
Φτάνουμε με αεροπλάνο από τη γειτονική πόλη Καγκοσίμα και ξεκινάμε για το πανδοχείο με το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει.  Είναι απόγευμα και ο ήλιος έχει αρχίσει να δύει. Μέχρι να φτάσουμε  έχει ήδη σκοτεινιάσει και ο ιδιοκτήτης-ρεσεψιονίστ μοιάζει βιαστικός. "Ελάτε, ελάτε! Όπου να 'ναι σβήνουν τα φώτα και μετά δεν θα βλέπετε ούτε τη μύτη σας"
Τον κοιτάμε με απορία αλλά αποφασίζουμε πως κάτι παραπάνω θα ξέρει. Στον κοινόχρηστο χώρο μας περιμένει το δείπνο μας καθώς το νησί δεν διαθέτει πολλά εστιατόρια. Καθώς τρώμε, ο ιδιοκτήτης μας εξηγεί κάποια βασικά πράγματα για το νησί και μας ρωτάει τι έχουμε σκοπό να κάνουμε. Οι περισσότεροι έρχονται για ορειβασία και εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση. Του εξηγούμε πως την επόμενη μέρα θέλουμε να πάμε στο Τζόμον-σούγκι , ένα δέντρο μεταξύ 2000 και 7000 ετών. 
"Πάρα πολύ ωραία! Θα πρέπει να ξυπνήσετε κατά τις 3 για να προλάβετε το λεωφορείο που θα σας αφήσει στην είσοδο του μονοπατιού. Το πρώτο δρομολόγιο είναι στις 4 αλλά θα σας πάρει λίγη ώρα να φτάσετε ως τη στάση μέσα στη νύχτα. Άσε που ο δρόμος είναι γεμάτος ελάφια."  Κοιταζόμαστε με απορία. 3; Ακολουθεί ένας καταιγισμός πληροφοριών: Το μονοπάτι είναι σε πολύ καλή κατάσταση και αν ο καιρός είναι καλός η διαδρομή θα μας πάρει μόνο 10 ώρες. Αν, βέβαια, έχει πολύ  κόσμο μπορεί να πάρει μέχρι και 12. Στη μέση της διαδρομής υπάρχει μια πηγή αλλά καλό θα ήταν να κουβαλήσουμε τουλάχιστον 3 λίτρα νερό ο καθένας.  Το φαγητό μας θα το πάρουμε από το ξενοδοχείο, καθώς δεν θα βρούμε ανοιχτά μαγαζιά μέσα στη νύχτα. 
Κάποια στιγμή συνειδητοποιεί πως τον κοιτάμε με γουρλώμένα μάτια  "Όχι, μην αγχώνεστε! Είναι εύκολη διαδρομη! Απλά είναι πολλές οι ώρες και θα βαρεθείτε."
Τον ευχαριστούμε και πάμε γραμμή στο δωμάτιο. Θα πρέπει να κοιμηθούμε από τις 8 αν ελπίζουμε να ξυπνήσουμε. 
Βγαίνουμε στη μικρή βεράντα και το μόνο που βλέπουμε είναι σκοτάδι. Σιγά σιγά τα μάτια μας συνηθίζουν και αρχίζουμε να διακρίνουμε λεπτομέρειες. Στον ορίζοντα βλέπουμε φώτα πλοίων ενώ  μερικά χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο υπάρχουν μερικά σπίτια. Ξαφνικά ακούμε  την παρέα από το διπλανό δωμάτιο να φωνάζει εκστατικά "Σουγκόι! Φοβερό!" 
Βλέπουμε μια από τις κοπέλες να δείχνει προς τον ουρανό και κάνουμε ένα βήμα προς την άκρη της βεράντας για να δούμε καλύτερα. Χιλιάδες αστέρια φωτίζουν τη νύχτα, τόσα  που νομίζεις πως κάποιος στόλισε τον ουρανό με χριστουγεννιάτικα φωτάκια. Οι νύχτες στο Τόκυο μοιάζουν με μεσημέρι στη Βόρεια Ευρώπη οπότε τα αστέρια, ειδικά σε γκρουπ άνω των 3, σπανίζουν. Καθόμαστε και χαζεύουμε λίγο ακόμη αλλά κούραση της ημέρας και η σκέψη του πρωινού εγερτηρίου αρχίζουν να μας καταβάλουν οπότε αποφασίζουμε πως ήρθε η ώρα να αποσυρθούμε.

Λίγες ώρες αργότερα ο ιδιοκτήτης του πανδοχείου μας περιμένει στην έξοδο με νερό και φαγητό για όλη την ημέρα. "Καλό δρόμο! Να προσέχετε τα ελάφια!"
Δεν υπερβάλλει. Κάθε λίγο και λιγάκι φρενάρουμε απότομα για να αποφύγουμε τη σύγκρουση με κοπάδια ελαφιών που έχουν κατέβει από το δάσος και ανακατεύουν τα σκουπίδια στις εισόδους σπιτιών. Καταφέρνουμε να φτάσουμε στη στάση του λεωφορείου και είμαστε στο τέλος της ουράς. Λίγο ακόμη να αργούσαμε και θα αναγκαζόμασταν να περιμένουμε το επόμενο δρομολόγιο. Μια ώρα αργότερα και μετά από ένα γρήγορο υπνάκο στο λεωφορείο, φτάνουμε στην είσοδο του μονοπατιού. Τρώμε στα γρήγορα το πρωινό μας και ξεκινάμε για να αποφύγουμε τα πλήθη. 

Η διαδρομή είναι εύκολη αλλά η έλλειψη ύπνου και καφεΐνης καθιστούν κάθε βήμα μαρτύριο. Περπατάμε με τα μάτια μισόκλειστα και δεν ανταλλάσσουμε κουβέντα για ώρες. Κάποια στιγμή μέσα στο λήθαργό μου βλέπω με την άκρη του ματιού μου κίνηση στον κορμό ενός δέντρου. Πάει, έχω παραισθήσεις. Γιατί δεν πήρα ένα καφέ μαζί μου; Ξανακοιτάω και συνειδητοποιώ πως δεν πρόκειται για παραίσθηση: Μια μικρή μαϊμού έχει σκαρφαλώσει στο κλαδί ενός δέντρου και μας παρατηρεί. "Γκάκου! Κοίτα! Μαϊμού! Στο δέντρο!" Από τον ενθουσιασμό μου έχω αρχίσει να φωνάζω οπότε η μικρή μαϊμού εξαφανίζεται πανικόβλητη.
Κάπως έτσι ξυπνάμε και αρχίζουμε να απολαμβάνουμε τη διαδρομή. Το μονοπάτι είναι σε καλή κατάσταση αλλά μεγάλο τμήμα του καλύπτεται από ένα μικρό σιδηρόδρομο, απομεινάρι της εποχής που επιτρεπόταν η υλοτομία. Τα ψηλά δέντρα δημιοουργούν μια ευχάριστη σκιά. Οι λιγοστές ηλιαχτίδες δημιουργούν μια υπέροχη ατμόσφαιρα.  
Μετά από αρκετές ώρες φτάνουμε επιτέλους στον προορισμό μας: το δέντρο Τζόμον-σούγκι. Είναι το μεγαλύτερο και αρχαιότερο ζωντανό δέντρο στο νησί, με ύψος 25 μέτρων και  περιφέρεια κορμού 16 μέτρων. 
Χαζεύουμε για λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής αλλά αρχίζουν να καταφτάνουν γκρουπ οπότε απομακρυνόμαστε από τη φασαρία. 
Περπατάμε για ώρες, αυτή τη φορά με λίγο καλύτερη διάθεση. 
Κάνουμε μια στάση στο ποτάμι που διασχίζει το δάσος και καθόμαστε να φάμε. Το παγωμένο νερό κάνει θαύματα για τα κουρασμένα πόδια μας αλλά η ώρα περνάει γρήγορα. Μη θέλωντας να χάσουμε το επόμενο λεωφορείο σηκωνόμαστε βιαστικά. 
Λίγες ώρες αργότερα είμαστε στο ξενοδοχείο. Το βραδινό είναι έτοιμο και δεν περιμένουμε δευτερόλεπτο. Φάγητο, μπάνιο και πάμε για ύπνο ως το 2015. 
"Αύριο τα χαράματα θα ξεναγήσω κάποιους από τους ενοίκους στη γειτονική παραλία. Αυτή την εποχή βγαίνουν από το αυγό τους και οι τελευταίες θαλάσσιες χελώνες οπότε θα τις δούμε να πηγαίνουν προς τον ωκεανό. Κατά τις 6 λέμε. Θα έρθετε;"
Πάει ο ύπνος αλλά τι να κάνεις; Θαλάσσιες χελώνες είναι αυτές.
Τρώμε βιαστικά, κάνουμε μπάνιο και πριν καλά καλά σκοτεινιάσει καταρρέουμε στο τατάμι μας. 

Το επόμενο πρωί φτάνουμε στην παραλία με το πρώτο φως. Ο ξεναγός μας ψάχνει για αυγά μέσα στην άμμο. Περνάει αρκετή ώρα και πάνω που αρχίζουμε να βαριόμαστε τον ακούμε να μας φωνάζει από μακριά. Τρέχουμε προς το μέρος του και μας δείχνει 3 μικροσκοπικά χελωνάκια να παλεύουν να φτάσουν στο νερό. Η απόσταση είναι μικρή, γύρω στα 20 μέτρα, αλλά τα εμπόδια πολλά. Κλαδιά, πέτρες, λακούβες… Τα χελωνάκια παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης! 
Όταν τελικά τα καταφέρνουν να πλησιάσουν στο νερό, τα κύματα τα παρασύρουν αμέσως. Αποστολή εξετελέσθη!
Η υπόλοιπη μέρα περνάει με βόλτες σε καταρράκτες και ποταμούς. Το βραδάκι καθόμαστε στην παραλία και βλέπουμε τον ήλιο να δύει στον κατακόκκινο ορίζοντα. Λίγα λεπτά αργότερα έχουμε βυθιστεί στο σκοτάδι. Μα τι στο καλό; Είναι δυνατόν να σκοτεινιάζει τόσο γρήγορα; Εξαντλημένοι ακόμη από την επίσκεψη στο Τζόμον-σούγκι και έχοντας κατά νου πως την επόμενη μέρα θα χρειαστούμε τις δυνάμεις μας, αποφασίζουμε να συνεχίσουμε την παράδοση των τελευταίων ημερών πηγαίνοντας για ύπνο με τις κότες. 
Την επόμενη μέρα ξεκινάμε για την κοιλάδα Σιρατάνι, πηγή έμπνευσης για για την ταινία Πριγκίπισσα Μονονόκε (αν έχουμε anime fans).
Η διαδρομή αυτή τη φορά είναι πιο εύκολη και πολύ πιο σύντομη. Τριγυρνάμε για μερικές ώρες, τρώμε μεσημεριανό, κυνηγιόμαστε με  ένα μικρό ελάφι που προσπαθεί να πλησιάσει το φαγητό μας. Η ώρα περνάει. Αποφασίζουμε να κάνουμε το γύρο του νησιού με το αυτοκίνητο, καθώς έχουμε ακούσει πως στη νότια πλευρά ο δρόμος είναι γεμάτος άγρια ζώα. Βλέπουμε ολόκληρες οικογένειες ελαφιών, ένα τανούκι και πού και πού καμία μαϊμού. Ο δρόμος είναι στενός οπότε δεν μπορούμε να σταματήσουμε. 
Συνεχίζουμε ώσπου φτάνουμε στο φάρο του νησιού. Θέλουμε να δούμε τη δύση του ηλίου αλλά οι δυνατοί άνεμοι μας αναγκάζουν να φύγουμε. "Έρχεται τυφώνας" μας είχε πει ο ξενοδόχος πριν φύγουμε το πρωί. Αλήθεια έλεγε. 
Σύμφωνα με τους ντόπιους, στη Γιακουσίμα βρέχει "35 μέρες το μήνα" ενώ οι περισσότεροι  τυφώνες που πλήττουν την περιοχή κάνουν απαραίτητα μια στάση στο νησί. 
Η επόμενη μέρα είναι η τελευταία μας στο νησί και ελπίζουμε πως η καταιγίδα θα έχει περάσει ως τότε. Είμαστε τυχεροί, καθώς ο τυφώνας περνάει ανοιχτά του νησιού και κατευθύνεται γραμμή για την "ηπειρωτική" Ιαπωνία. 
Αργότερα μαθαίνουμε πως ήταν από τους μεγαλύτερους τυφώνες των τελευταίων ετών και πως προκάλεσε καταστροφές στο Κυότο ενώ έφτασε ως το Χοκκάιντο, το άλλο άκρο της χώρας!

Λίγο πριν φύγουμε από το πανδοχείο ρωτάμε τον ιδιοκτήτη που θα βρούμε μαϊμούδες. Μας εξηγεί σε ποιο σημείο του κεντρικού δρόμου μαζεύονται συνήθως και ξεκινάμε. Βρίσκουμε μια αγέλη 10-15 μαϊμούδων παρέα με 2 ελάφια. Έχουν καθίσει στη μέση του δρόμου και παίζουν. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο σε μια άκρη και πλησιάζουμε για να βγάλουμε φωτογραφίες. Όσα αυτοκίνητα περνάνε κάνουν το ίδιο, οπότε μέσα σε λίγη ώρα  οι άνθρωποι είναι περισσότεροι από τα μαϊμουδάκια!
Μετά από μερικές περιπέτειες με τη μπαταρία του αυτοκινήτου, αλλαγές στις προγραμματισμένες πτήσεις λόγω καιρού και αγώνα δρόμου για να προλάβουμε την τελευταία πτήση, αφήνουμε πίσω μας τις φυσικές ομορφιές του νησιού και κατευθυνόμαστε προς την Καγκοσίμα. Από το αεροπλάνο βλέπουμε ένα τεράστιο σύννεφο καπνού να καλύπτει τον κόλπο.
"Αγαπητοί επιβάτες σε λίγα λεπτά θα προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο Καγκοσίμα. Από τα παράθυρά σας μπορείτε να δείτε τον καπνό του ηφαιστείου Σακουρατζίμα, από τα πιο ενεργά στον πλανήτη."