Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Thursday 31 May 2012

Η Χρυσή Εβδομάδα

Η Χρυσή Εβδομάδα είναι μια σειρά γιορτών στα τέλη Απριλίου και τις αρχές Μαΐου. 
 Οι γιορτές ξεκινάνε με την ημέρα Showa (γενέθλια του προηγούμενου αυτοκράτορα) στις 29 Απριλίου.  Ακολουθεί η γιορτή του Συντάγματος στις 3 Μαΐου. Η επόμενη μέρα ήταν πάντα αργία, χάρη σε ένα νόμο που καθιστά αργία κάθε εργάσιμη ημέρα μεταξύ 2 αργιών. Από το 2007 αποφασίστηκε να γιορτάζεται σε αυτή την ημερομηνία η Ημέρα Πρασίνου. Τέλος, στις 5 Μαΐου ολοκληρώνεται η εορταστική εβδομάδα με τη Ημέρα των Παιδιών (παλιότερα Ημέρα των Αγοριών).
Στα έθιμα συμπεριλαμβάνονται τα κοϊνόμπορι, τα οποία είναι ανεμούρια ( ή χαρταετοί,δεν είμαι σίγουρη) σε σχήμα ψαριού, και τα μικόσι τα οποία θα σας εξηγήσω παρακάτω με τη βοήθεια φωτογραφιών.
Τα κοϊνόμπορι (鯉幟) συνήθως τα φτιάχνουν  μικροί μαθητές και με αυτά διακοσμούνται μπαλκόνια, αυλές σχολείων και δημόσιοι χώροι. Συμβολίζουν την ελπίδα πως τα παιδιά θα μεγαλώσουν υγιή και δυνατά.  Υπάρχει και τραγουδάκι:

        屋根より高い鯉幟   Τα κοϊνόμπορι είναι ψηλότερα από τις σκεπές 大きい真鯉はお父さん Ο μεγάλος κυπρίνος είναι ο μπαμπάς
小さい緋鯉は子供たち Οι μικροί κυπρίνοι είναι τα παιδιά
 面白そうに泳いでる  Μοιάζουν να διασκεδάζουν κολυμπώντας



Το άλλο έθιμο, το μικόσι δεν αφορά αποκλειστικά τη Χρυσή Εβδομάδα. Πρόκειται για φορεία, τα οποία μοιάζουν με τον γνωστό σε εμάς επιτάφιο. Συχνά περιγράφονται ως φορητοί ναοί αλλά πρόκειται περισσότερο για μέσα μεταφοράς των πνευμάτων (βλ. Θρησκεία) 
Το φορείο στολίζεται με φανταχτερό τρόπο και περιφέρεται στη γειτονιά του ναού από τους άντρες της περιοχής. Σε κάποιες περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της περιφοράς, το φορείο τραντάζεται επανειλημμένα για να διασκεδαστεί το μεταφερόμενο πνεύμα.
Το σκηνικό της εκδήλωσης συχνά συμπληρώνεται από πάγκους στους οποίους πωλούνται φαγητά, γλυκά και μικροαντικείμενα. 
Αν το καλοσκεφτεί κανείς δεν διαφέρουν και πολύ από τα δικά μας πανηγύρια...


Saturday 19 May 2012

Ο ναός και το νησάκι Ιτσουκουσίμα

Όπως σας είπα στην προηγούμενη ανάρτηση, στη διάρκεια της Χρυσής Εβδομάδας κάναμε μια μικρή εκδρομή στη Χιροσίμα. Από εκεί επισκεφτήκαμε το νησάκι Μιγιατζίμα, στο οποίο βρίσκεται ο ναός Ιτσουκουσίμα. Ο ναός είναι διάσημος διεθνώς τόσο λόγω του γεγονότος πως αποτελεί Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά, όσο και λόγω της διάσημης εισόδου του μέσα στη θάλασσα. Μερικοί ίσως να θυμάστε την αναφορά μου στο ναό σε προηγούμενη ανάρτηση .
Να ξεκαθαρίσω από τώρα πως ήμασταν άτυχοι και το torii ήταν ταλαιπωρημένο από κάποια καταιγίδα τη μέρα που πήγαμε, οπότε ήταν περιτριγυρισμένο από σκαλωσιές. Η πρώτη φωτογραφία, λοιπόν, ήταν το καλύτερο που μπόρεσα να κάνω.
Φτάνοντας στο νησάκι, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ορδές τουριστών καθώς και με δεκάδες ελάφια, όπως ακριβώς στη Νάρα  .
Στο δρόμο για το ναό, κάνουμε μια στάση για παγωτό με γεύση πράσινου τσαγιού,  το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ιαπωνία (θα επιχειρήσω να το φτιάξω στο σπίτι, με μια συνταγή που μου έδωσε κάποια γνωστή μου και θα σας πω τα αποτελέσματα) . 


Στην περιοχή που βρίσκεται ο σημερινός ναός, έκαναν την εμφάνιση τους θρησκευτικά κτίρια για πρώτη φορά τον 6ο αιώνα.  Τα ακραία φυσικά φαινόμενα που επικρατούν στην περιοχή αλλά και σε όλη τη χώρα, έγιναν αιτία να καταστραφεί μερικώς αλλά και ολοσχερώς ο ναός αμέτρητες φορές. Τη σημερινή του μορφή (κατά προσέγγιση) πήρε για πρώτη φορά το 12ο αιώνα, ενώ καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε τον 16ο και τον 18ο αιώνα. Η επιμονή των Ιαπώνων κάποιες φορές με κάνει να απορώ... 
Τα κάμι στα οποία είναι αφιερωμένος ο ναός είναι οι τρεις κόρες του Σουσάνοο, θεού των θαλασσών του ανέμου, αδερφού της Αματεράσου. Η Αματεράσου, στην οποία θα επιστρέψω στο μέλλον είναι από τους κεντρικούς χαρακτήρες της ιαπωνικής μυθολογίας, κάτι σαν τον Δία: θεότητα του ήλιου, του σύμπαντος και πρόγονος του Αυτοκράτορα. 
Κάτι τέτοια με κάνουν να απορώ με τι μούτρα καμαρώνουν οι Ευρωπαίοι αριστοκράτες για την καταγωγή τους... 
Το ίδιο το νησί θεωρείται ιερός τόπος εδώ και αιώνες. Τόσο ιερό που για αιώνες δεν επιτρεπόταν η είσοδος απλών ανθρώπων στο νησί. Μόνο ιερείς και μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας είχαν αυτό το προνόμιο. Οι επισκέπτες μάλιστα, έπρεπε να εξαγνιστούν πριν πατήσουν το πόδι τους στο νησί, για αυτό και χτίστηκε η πύλη (torii) μέσα στο νερό. 
Για να διατηρηθούν η καθαρότητα και η αγνότητα,  έννοιες που έχουν απόλυτη προτεραιότητα στο σιντοϊσμό,   απαγορεύονται οι γεννήσεις και οι θάνατοι κοντά στο ναό. Απαγορεύεται επίσης η ταφή οπουδήποτε στο νησί.  Έτσι, ακόμη και στις μέρες μας, κάτοικοι του νησιού σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, που πάσχουν από κάποια σοβαρή ασθένεια ή που η ηλικία τους καθιστά το θάνατο πιθανό, θεωρείται σωστό να μεταφέρονται στη Χιροσίμα. 
Αυτά και άλλα παράδοξα λαμβάνουν χώρα στο μικρό αυτό νησί, με τους πολλούς ναούς και τα ακόμη περισσότερα ελάφια (τα οποία για να σας πω την αμαρτία μου, μου φάνηκαν πολύ ψωριάρικα σε σχέση με αυτά στη Νάρα). Θα επιστρέψω σύντομα με μια ανάρτηση για τη Χρυσή Εβδομάδα γενικώς και τα όσα είδαμε στην Οσάκα!

Sunday 13 May 2012

Χιροσίμα, αγάπη μου

Φτάνουμε στη Χιροσίμα γύρω στις 10 το πρωί και κατευθυνόμαστε άμεσα για το Πάρκο Ειρήνης. Το Πάρκο βρίσκεται στο Σημείο Μηδέν, έκει όπου στις 6 Αυγούστου 1945 εξεράγη η πρώτη ατομική βόμβα στην ιστορία της ανθρωπότητας. 
Πρώτη στάση o Θόλος της Ατομικής Βόμβας(1η φωτογραφία). Προπολεμικά το κτίριο λειτουργούσε ως εκθεσιακός χώρος προϊόντων. Από την έκρηξη γλίτωσε μόνο ο σκελετός του, ο οποίος λειτουργεί ως μια άγρια επισήμανση των καταστροφικών συνεπειών της χρήσης πυρηνικών όπλων. 
Συνεχίζουμε την περιήγηση στο πάρκο. Δεύτερη στάση,  το Μνημείο Ειρήνης των Παιδιών, η ιστορία του οποίου θα συγκινούσε ακόμη και θαλάσσιο ελέφαντα...
Η Σαντάκο Σασάκι, ήταν 2 ετών τη μέρα που ο ουρανός της Χιροσίμα πήρε φωτιά. Δεν σκοτώθηκε στην έκρηξη, ανέπτυξε όμως λευχαιμία (αρρώστια της ατομικής βόμβας την αποκαλούσαν οι Ιάπωνες εκείνη την εποχή) μερικά χρόνια μετά τον πόλεμο. Με πίστη στην αρχαία παράδοση πως "αν φτιάξεις 1000 χάρτινους γερανούς (οριγκάμι) η ευχή σου θα πραγματοποιηθεί", η Σαντάκο άρχισε την προσπάθειά της. Άρχισε λοιπόν την προσπάθεια, δεν είχε όμως το απαραίτητο χαρτί. Στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν πήγαινε από δωμάτιο σε δωμάτιο και ζητούσε από τους άλλους ασθενείς να της δώσουν το χαρτί από τα δώρα των επισκεπτών τους. Τη μέρα του θανάτου της, είχε προλάβει να φτιάξει 644. 
Η ιστορία της έκανε το γύρο της Ιαπωνίας και αργότερα του πλανήτη, όταν οι συμμαθητές της δημοσίευσαν τα γράμματά της και άρχισαν αν συγκεντρώνουν χρήματα για την κατασκευή ενός μνημείου. Αυτό πήρε τη μορφή ενός κοριτσιού που κρατάει ένα χρυσό οριγκάμι. 
Κάθε χρόνο χιλιάδες μαθητές από όλο τον κόσμο φτιάχνουν οριγκάμι, τα οποία ενώνουν με σύρμα και στέλνουν στη Χιροσίμα (2η φωτογραφία)
 Επόμενη στάση, το μουσείο της Ατομικής Βόμβας. Τα εκθέματα λένε την ιστορία της Χιροσίμα καλύτερα από οποιαδήποτε διήγηση. 
Κατά την ξενάγηση, με πλησιάζει ένας ηλικιωμένος κύριος και μου δίνει ένα παιδικό βιβλίο γραμμένο στα αγγλικά και τα ιαπωνικά. Ο τίτλος του είναι "Ποπόκι, τι χρώμα είναι η ειρήνη;"
Πριν καταλάβω τι γίνεται, μου λέει πως είναι δώρο και απομακρύνεται.Προλαβαίνω να ψελίσω ένα ευχαριστώ και συνεχίζω ψιλοσοκαρισμένη. Αργότερα καταλήγω στο συμπέρασμα πως με πήρε για Αμερικανίδα οπότε και η χειρονομία είχε χαρακτήρα συμφιλίωσης.
Σε ένα τοίχο του μουσείου, μπορεί να βρει κανείς αναρτημένες δεκάδες επιστολές διαμαρτυρίας: Κάθε φορά που οποιαδήποτε κυβέρνηση στον κόσμο πραγματοποιεί πυρηνικές δοκιμές, ο εκάστοτε δήμαρχος της Χιροσίμα στέλνει μια επιστολή διαμαρτυρίας, συνοδευόμενη με την ευχή να μην ακολουθήσει άλλη. Αυτό μπορεί να το δει κανείς ως μια ανούσια παράδοση, αυτό όμως δεν αλλάζει τίποτα. Η διαμαρτυρία κατά των πυρηνικών όπλων είναι για τους κατοίκους της Χιροσίμα τόσο δεδομένη όσο το οξυγόνο. Οι πληγές από το βομβαρδισμό αποτελούν κομμάτι όχι μόνο της ιστορίας αλλά και του παρόντος της πόλης.
 
Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε τυχεροί, από την άποψη πως δεν ζήσαμε πολέμους, βία, πείνα, κατοχή. Δεν ζήσαμε επίσης στα απομεινάρια ενός πολέμου για αυτό και η ψυχολογία του θύματος μας είναι άγνωστη. Όλα αυτά συχνά μας καθιστούν λιγότερο ευαίσθητους σε θέματα ειρήνης και επιρρεπείς σε ανόητες απόψεις σε θέματα πολέμου. 
Η Χιροσίμα αντιθέτως και οι σύγχρονοι κάτοικοί της είναι πολέμιοι των όπλων μαζικής και του αγώνα επικράτησης μεταξύ των ισχυρών του κόσμου.  
Αν είστε λάτρεις των ιαπωνικών κόμικς (μάνγκα), συνιστώ ανεπιφύλακτα τη σειρά Barefoot Gen (はだしのゲン)  η οποία εξιστορεί το βομβαρδισμό, το τι προηγήθηκε και το τι ακολούθησε, μέσα από την ιστορία του ίδιου του συγγραφέα, ο οποίος έχασε το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς του μέσα σε μερικές ώρες. 
Πρόκειται επίσης για μια προσέγγιση που δεν "αθωώνει" το ιαπωνικό καθεστώς της εποχής, αλλά κατηγορεί και τις 2 πλευρές για όσα συνέβησαν.
Φεύγοντας από το Μνημείο Ειρήνης και πριν επισκεφτούμε το νησί Ιτσουκουσίμα, κάνουμε μια στάση στο κέντρο της πόλης για μια μερίδα Ηιροσίμα-γιάκι, την πεντανόστιμη τοπική εκδοχή του Οκονομιγιάκι. 
 Περνάμε και από το εμπορικό κέντρο, όπου μια ευγενέστατη υπάλληλος καταστήματος ηλεκτρονικών προσφέρεται να φορτίσει τη μπαταρία της μηχανής μου με φορτιστή που παίρνει από τη βιτρίνα της! Την ευχαριστούμε επανειλημμένα και φεύγουμε για το μικρό αυτό νησάκι στο οποίο δεν επιτρέπεται να γεννηθεί και να πεθάνει κανείς.  Η συνέχεια σύντομα! 

Tuesday 1 May 2012

Η λίστα (part 2)


Η λίστα με όλα όσα κάνουν την Ιαπωνία μοναδική συνεχίζεται!
9) Τα αστικά λεωφορεία είναι λίγα,  μικρά (~20 ατόμων), κόκκινα και με ελάχιστους (κυρίως υπερήλικους)επιβάτες .  
10) Αν το Άμστερνταμ είναι ο ευρωπαϊκός παράδεισος του ποδηλάτου, τότε το Τόκιο είναι το ασιατικό του παράρτημα. 
Μικροί και μεγάλοι κυκλοφορούν με ποδήλατα σε όλη την πόλη, κυρίως στα πεζοδρόμια. Όπως όλα στην Ιαπωνία, το πάρκινγκ σπανίως είναι δωρεάν.

11) Μια σχετικά περίεργη "παράδοση"  αφορά τα χαρτομάντιλα, τα οποία διανέμονται δωρεάν, μαζί με διαφημιστικό υλικό κάθε είδους: Πολιτικές διαφημίσεις, κινήσεις πολιτών ενάντια στην αύξηση του ΦΠΑ, εμπορικά καταστήματα, νέα προϊόντα, μουσικά συγκροτήματα...  Η ποιότητά τους μπορεί να μην είναι ιδανική, αλλά την κρίσιμη στιγμή θα τα βρει κανείς στις τσέπες του κατά δεκάδες(βλ.φωτογραφία) 
12) Η διασκέδαση στην Ιαπωνία (με ελάχιστες εξαιρέσεις) συνοδεύεται από φαγητό. Η πρόσκληση "Πάμε για ένα ποτό το Σάββατο;" μεταφράζεται σε "Πάμε για φαγητό και ποτό το Σάββατο;"  . Τα μαγαζιά ιζακάγια, στα οποία συχνάζουν κυρίως υπάλληλοι μεγάλων εταιρειών μετά τη δουλειά, είναι κάτι σαν την ιαπωνική εκδοχή της pub: Οι θαμώνες τρώνε, πίνουν, καπνίζουν και  φωνάζουν. Τα -ελάχιστα συγκριτικά με οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη- μπαρ, σερβίρουν από μικρούς μεζέδες έως και κανονικά πιάτα. Το να πας στο μπαρ και να μην τσιμπήσεις κάτι θεωρείται ελαφρώς περίεργο.
13) Οι Ιάπωνες, με όλο το σεβασμό που δείχνουν στο θεσμό της οικογένειας και την έμφαση που δίνουν στην οικογενειακή εστία, δεν συνηθίζουν να επισκέπτονται τα σπίτια των φίλων τους. Στις μονοκατοικίες υπάρχει συχνά ένα παραδοσιακό ιαπωνικό δωμάτιο (με τατάμι και χαμηλό τραπέζι), το οποίο χρησιμοποιείται για την υποδοχή και φιλοξενία επισκεπτών, το οποίο όμως δεν χρησιμοποιείται με ιδιαίτερη συχνότητα. Κατά τη γνώμη μου οι προσκλήσεις τόσο για φαγητό όσο και για διαμονή στο σπίτι κάποιου σπανίζουν κυρίως λόγω του πόσο σοβαρά παίρνουν την ευθύνη τους ως οικοδεσπότες οι Ιάπωνες. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, θεωρούμε δείγμα φιλοξενίας την παροχή πλήρους πρόσβασης σε ό,τι μπορεί να χρειαστεί κάποιος ("Εδώ είναι το ψυγείο, εκεί το μπάνιο. Σαν στο σπίτι σου") . Οι Ιάπωνες όμως, που δεν φημίζονται για το χαλαρό τους στυλ, βρίσκονται σε διαρκή ανησυχία μήπως και δυσαρεστήσουν το φιλοξενούμενό τους παραβιάζοντας κάποιο από τους πολλούς και πολύπλοκους κανόνες φιλοξενίας.

Αυτά για σήμερα! Την Κυριακή ξεκίνησε η Χρυσή Εβδομάδα, η οποία είναι γεμάτη αργίες και γιορτές. Αύριο λοιπόν θα πάω στην Οσάκα και από εκεί στη Χιροσίμα. Τα λέμε στην επιστροφή!